Michał Szułdrzyński: Syzyfowe prace okupantów

Ale właśnie pamiętając z historii, jak wygląda „nieludzka ziemia”, powinniśmy tym głośniej opowiadać światu o tym, co dzieje się dziś w Ukrainie. Szczególnie że działania Rosji na terenach okupowanych wyglądają na przerażająco metodyczne. Ukraińcy są albo wywożeni do Rosji, albo traktowani bezwzględnie przez armię: torturowani, gwałceni i mordowani. Nie ma granic w tym bestialstwie i zwyrodnieniu. Mało tego – oddziały, które wsławiły się w okrucieństwie, zamiast trafiać za kraty, otrzymują od Putina honorowe odznaczenia.

Widzimy zagładę całych miast, jak Mariupol, widzimy działania o charakterze ludobójczym (wszak prócz tortur i mordowania cywilów wyłącznie z powodu ich przynależności etnicznej to właśnie przesiedlenia i wynaradawianie dzieci są jedną z przesłanek decydujących o spełnieniu kryterium ludobójstwa). Widzimy i rozumiemy, że nie idąc na zgniłe kompromisy, prezydent Wołodymyr Zełenski nie daje przykładu jakiegoś chorego uporu, jak chcą to widzieć niektórzy na Zachodzie. Walcząc o każde miasto i miasteczko, nie tylko negocjuje lepsze warunki pokoju. On wie, że walcząc z Rosją, usiłując wyprzeć okupantów, walczy o życie, zdrowie i godność każdej Ukrainki oraz Ukraińca, który miał nieszczęście znaleźć się po niewłaściwej stronie frontu. Kompromis w postaci pozostawienia części terytoriów Ukrainy pod rosyjską okupacją stanowi śmiertelne niebezpieczeństwo dla kolejnych setek tysięcy. I to jest dziś stawką tej wojny, o to walczą Zełenski i jego rodacy.

Zapaść demograficzna i społeczna w Rosji sprawia, że wysyłani na Wschód Ukraińcy stają się dla Rosji wręcz nadzieją na przyszłość ich kraju. Wybór dla uprowadzonych Ukraińców wygląda więc tak: rusyfikacja albo śmierć. Ale ich hart ducha oraz odwaga pokazują, że rusyfikacja nie będzie łatwa. Tak jak rusyfikacja Polaków po powstaniu styczniowym się nie udała, co opisał Żeromski, tak i teraz zapewne okaże się, że przerabianie porwanych Ukraińców w Rosjan to syzyfowe prace.