Święty ojciec Badeni?

O. Joachim Badeni, znany duszpasterz akademicki, jedna z najbardziej barwnych i charyzmatycznych postaci Kościoła, mistyk, zmarł 11 marca 2010 r. Jak napisali krakowscy dominikanie na stronie internetowej i na klepsydrze – „w opinii świętości”.

– Tak, zbieramy materiały o o. Joachimie – przyznaje w rozmowie z „Rz” o. prof. Jan Andrzej Kłoczowski, wychowanek i przyjaciel o. Badeniego. – Zbieramy dla pamięci, dla historii. Ojciec Joachim był ważną postacią.

O. Kłoczowski jest ostrożny w wypowiedziach. Ale w kuluarach mówi się, że zbieranie materiałów ma także inny cel: przygotowanie do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego.

O. Tomasz Nowak, który pisze doktorat z mistyki o. Badeniego, podczas mszy św. w intencji zmarłego dominikanina stwierdził, że nie modli się o spokój jego duszy, bo wszyscy dominikanie w Krakowie wiedzą, że jest świętym, ale prosi, by orędował za nami w niebie.

Wszczęcie procesu beatyfikacyjnego możliwe jest dopiero pięć lat po śmierci kandydata na ołtarze (skrócić termin, jak stało się w przypadku Matki Teresy i Jana Pawła II, może tylko papież). Pięć lat to minimum, by się przekonać, czy kult prywatny zmarłego utrzymuje się wśród wiernych, a sława jego świętości rośnie. Stąd zapewne ostrożność dominikanów w składaniu oficjalnych deklaracji.

Tymczasem o. Kłoczowski apeluje za pośrednictwem „Rz”: – Prosimy osoby, które mają jakieś dokumenty związane z o. Badenim, nagrania jego kazań, ważne osobiste wspomnienia, aby przekazywali je dominikanom, najlepiej bezpośrednio do klasztoru w Krakowie.

Materiałów pisanych przez o. Badeniego nie będzie wiele, bo – jak sam podkreślał – w swym 98-letnim życiu nigdy nie napisał żadnego artykułu. „Jestem prorokiem mówiącym, nie piszącym” – mówił żartobliwie.

Podyktował natomiast kilka książek – wszystkie dopiero po dziewięćdziesiątce – które stały się bestsellerami. Autorka jednej z nich – „Uwierzcie w koniec świata” – Judyta Syrek znała o. Badeniego kilkanaście lat.

– Kiedy czegoś nie ogarniałam, biegłam do klasztoru pogadać. On siadał w fotelu i mówił na wstępie: „Pomyślmy...”. Siedzieliśmy i milczeliśmy nawet kilka minut – wspomina Judyta Syrek. – Kiedyś nie wytrzymałam i przerwałam milczenie – huknął na mnie, że właśnie się modli i prosi Ducha Świętego o rozwiązanie. Nigdy mu już później nie przerywałam. A te rozwiązania były świetne.

Krakowscy dominikanie opowiadają, jak wielkim przeżyciem każdego dnia było dla o. Joachima odprawienie mszy św. Mówią o jego mistycznym kontakcie z Bogiem, o którym on czasem wspominał, ale nigdy nie opowiadał o szczegółach. Byli jednak świadkami jego duchowego wchodzenia w inną rzeczywistość.

W ostatniej książce „Uwierzcie w koniec świata” przemawiał jak prorok, gdy nazywał po imieniu grzechy Kościoła, gdy mówił: „Widzę, że aborcja i pedofilia wzbudzi gniew Boga”.