Zjawiska związane z fazami Księżyca budzą od zawsze zainteresowanie – nie tylko amatorów astronomii. Obserwacje naturalnego satelity Ziemi można zazwyczaj wykonać bez konieczności użycia specjalistycznego sprzętu. Dobrze widoczne są zarówno częściowe/całkowite zaćmienia, jak i spektakularne pełnie Księżyca.
Pełnie Księżyca w ciągu roku? Nie zawsze dwanaście
Księżyc odbija zarówno światło słoneczne, jak i niewielką ilość światła pochodzącego z gwiazd oraz światła słonecznego, odbitego od Ziemi (tzw. światło popielate). Pełnia jest jedną z czterech faz naturalnego satelity Ziemi (nów, pierwsza kwadra, pełnia, trzecia kwadra). W trakcie pełni Księżyc znajduje się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Jak przypomina portal Royal Museums Greenwich, przejście przez wszystkie cztery fazy zajmuje Księżycowi ok. 29,5 dnia, a cykl okrążenia Ziemi wynosi ok. 27,3 dnia. Księżyc kończy 12 pełnych cykli czterech faz w ciągu 354 dni, czyli o 11 dni mniej niż wynosi rok kalendarzowy. Co około dwa i pół roku powyższa różnica sumuje się, dając dodatkową, trzynastą pełnię Księżyca w ciągu roku, nazywaną potocznie „Niebieskim Księżycem” (dokładne źródło tego terminu nie jest znane).
Czytaj więcej
Pełnia Księżyca to zjawisko astronomiczne, które mamy szansę podziwiać średnio co 29,5 dnia. Wyst...
Skąd pochodzi nazwa „Pełnia Robaczego Księżyca”?
Kolejne pełnie Księżyca w ciągu roku doczekały się dodatkowych, oryginalnych określeń. Część z nich przyjęła się powszechnie, inne funkcjonują tylko w określonych miejscach lub kulturach. Marcowe zjawisko funkcjonuje pod nazwą „Pełni Robaczego Księżyca” (ang. “Worm Moon”). Określenia pełni Księżyca pochodzą pierwotnie z kultury Indian Ameryki Północnej. Jak wyjaśnia portal science.nasa.gov, nazwy pochodzące z ustnych przekazów rdzennych Indian zostały przejęte przez amerykańskich osadników. Nazewnictwo związane z fazami Księżyca pojawiło się w kalendarzach amerykańskich farmerów (m.in. „Maine Farmers’ Almanac”) w latach 30. XX wieku. Większość używanych ówcześnie nazw przyjęła się następnie w języku potocznym.
Marcowa pełnia była nazywana „Pełnią Robaczego Księżyca” lub „Księżycem Robaczym” przez rdzenne plemiona, zlokalizowane w południowych częściach Ameryki Północnej. Nazwa zjawiska miała pochodzić od odchodów dżdżownic, które pojawiały się na powierzchni ziemi w trakcie pierwszych, pozimowych odwilży. Plemiona z północno-wschodniej części Ameryki Północnej miały z kolei posługiwać się takimi określeniami jak:
