Budynek plebanii przy kościele parafialnym pod wezwaniem św. Katarzyny powstawał etapami. Najstarsza, drewniana, część została wzniesiona w XVII w. W XIX w. dobudowano skrzydło wschodnie, a w latach 20. XX w. – klasycystyczny portyk (ganek), nadający całości cechy stylu „swojsko-narodowego”.
Muzeum istnieje od 1950 r. ubiegłego wieku, a powstało z inicjatywy ówczesnego proboszcza, księdza Jana Solaka. Placówka gromadzi zabytki sztuki sakralnej: malowidła, rzeźby, ikony, naczynia liturgiczne, stare pisma i druki. Eksponaty pochodzą z kościołów w Grybowie i okolicach, a także z cerkwi i zniszczonych synagog.
Perłą w zbiorach muzeum parafialnego jest obraz „Św. Zofia z trzema córkami”. Namalowany został na desce, po 1450 r. To jeden z najcenniejszych zabytków polskiego malarstwa gotyckiego. Autor należał do krakowsko-sądeckiej szkoły malarsko-rzeźbiarskiej, znanej z malowania tzw. postaci tronujących – siedzących na szerokich, charakterystycznych ławach. Do najcenniejszych eksponatów należą też dwa trójkątne obrazki przedstawiające proroków Daniela i Zachariasza, które stanowiły kiedyś zwieńczenie gotyckiego ołtarza szafiastego. Datowane są na połowę XV wieku i też wyszły spod pędzla mistrzów ze szkoły krakowsko-sądeckiej.
Szczególną wartość posiadają zabytki cerkiewne, w większości obrazy będące fragmentami ikonostasu cerkiewnego, który oddzielał główny ołtarz od części przeznaczonej dla wiernych. Tradycyjny ikonostas był budowany na ogół z pięciu rzędów ikon i sięgał do samego sufitu. Na ikonach prezentowanych w Grybowie można oglądać m.in. postaci apostołów, a także Chrystusa Pantocratora (z gr. wszechwładca) zasiadającego na tronie oraz Matkę Boską z Dzieciątkiem Hodegetrię, czyli Przewodniczkę.
W muzeum eksponowane są również ciekawe archiwalia, m.in. pergamin żydowski ze zniszczonej przez Niemców synagogi, ozdobne ewangeliarze cerkiewne i dokument królewski adresowany do grybowskich rzemieślników, podpisany własnoręcznie przez Augusta II Mocnego.
