Michał Szułdrzyński: PiS żegna się z władzą. W stylu takim samym, w jakim rządził

Ponad godzinnym wystąpieniem w Sejmie ustępujący premier Mateusz Morawiecki udowodnił, że zasłużył na miano technokraty. Nie była to porywająca mowa, raczej dość żmudne i chaotyczne snucie planów, które nie mają szans się ziścić, bo największą słabością tego exposé był fakt, że ten rząd upadnie po dwóch tygodniach od zaprzysiężenia, czyli dzisiaj.

Dlaczego Mateusz Morawiecki mógł w swym exposé obiecać wszystko?

Dlatego Mateusz Morawiecki mógł ostrzegać przed zagranicznym kapitałem w Polsce i chwalić się otwieranymi przez amerykańskie firmy fabrykami, mógł odwoływać się do prawicowych ideałów, a równocześnie potępiać nierówności płacowe między płciami, domagać się tego, by kobiety miały wybór czy pracują, czy zostają w domu. Czy wreszcie: by zaproponować dochód podstawowy i in vitro, choć jako żywo nie są to hasła z podręcznika prawicy.

Czytaj więcej

Komentarze

Michał Płociński: Exposé Morawieckiego. Dlaczego PiS zamierza być lewicową opozycją?

Premier Mateusz Morawiecki zarysował opowieść, jaką budować będzie nowa totalna opozycja. Totalna przede wszystkim wobec „neoliberalizmu”. Paradoksalnie więc, PiS będzie lewicową opozycją wobec liberalnego rządu Donalda Tuska.

Ale mając ten komfort, że nie będzie musiał swych planów wdrażać, premier mógł popuścić wodze fantazji. Ale najważniejsze powiedział na koniec: zaproponował nie tylko większą demokratyzację Sejmu i tzw. pakiet demokratyczny (po ośmiu latach brutalnego gnębienia przez PiS opozycji w Sejmie i mediach publicznych) oraz zakończenie wojny polsko-polskiej.

Czy premier zrozumiał, dlaczego PiS przegrał wybory?

Czy premier był wiarygodny? To akurat nie ma najmniejszego znaczenia. Znacznie ważniejsze jest to, że gdyby taki Morawiecki, jakiego widzieliśmy w poniedziałek w Sejmie, prowadził kampanię wyborczą, pewnie PiS nie musiałby się żegnać z władzą. Bo PiS dziś musi ustąpić, ponieważ w kampanii przesadził z nienawiścią, z niechęcią, ze straszeniem Donaldem Tuskiem, migrantami itp.

Ściągnięci z Węgier spin doktorzy przekonali kierownictwo PiS, że trzeba zmienić kurs kampanii i z całą mocą walić, uderzać, wymierzać ciosy i bolesne razy, łajać, straszyć. Tych negatywnych emocji było tak dużo, że choć sam PiS dostał 35 proc głosów, a partia Donalda Tuska nieco ponad 30 proc., to zmobilizowało się dodatkowych kilka milionów młodych wyborców, którzy zagłosowali m.in. na Trzecią Drogę i na inne partie demokratycznej opozycji, by odsunąć PiS od władzy. Gdyby PiS ich tak nie wkurzył, być może rządziłby trzecią kadencję.

Czytaj więcej

Polityka

Posiedzenie Sejmu. Donald Tusk zgłoszony przez większość jako kandydat na premiera

11 grudnia w Sejmie exposé wygłosił Mateusz Morawiecki. Sejm nie udzielił wotum zaufania rządowi Morawieckiego - "przeciw" było 266 posłów, "za" - 190. W drugim kroku konstytucyjnym jako kandydat na premiera został wskazany Donald Tusk.

I właśnie w tym duchu występował w poniedziałek Mateusz Morawiecki. Apelował o wzajemny szacunek, współpracę, snuł plany inwestycyjne, perorował na temat szans i zagrożeń związanych z rozwojem sztucznej inteligencji. I choć chwilami jego wystąpienie pełne było hipokryzji, nie budziło aż tak wiele złych emocji, jak prowadzona przez tego samego Morawieckiego kampania wyborcza.

Dlaczego Jarosław Kaczyński zaprzeczył przesłaniu Mateusza Morawieckiego z exposé?

Ale po Morawieckim na mównicę wystąpił Jarosław Kaczyński. I znów podzielił politykę, historię i samą Polskę na pół. Znów mówił o władzy, która przed 2015 rokiem klękała przed silnymi, a nie dbała o słabych, i o tym, że to teraz wróci. Znów opowiadał o tym, że grozi nam zagłada państwa polskiego, a teren Polski zmieni się krainę zamieszkiwaną przez polskojęzyczną ludność, pośrednio oskarżając opozycję o to, że wyrzeknie się suwerenności i będzie wysługiwała się Berlinowi.

I choć po wystąpieniu Morawieckiego można było odnieść wrażenie, że ustępujący premier zaproponował plan polityczny dla przechodzącego do opozycji PiS, dość merytokratycznego punktowania nowej władzy, po słowach Kaczyńskiego wszyscy mamy jasność, kto naprawdę przemawiał w imieniu PiS i kto będzie nadawał ton największej partii opozycyjnej w historii polskiego Sejmu po 1989 roku.