Prawa osób niepełnosprawnych związane z wykonywaniem pracy zawodowej są określone w dwóch aktach prawnym - w Kodeksie pracy oraz w ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Przepisy dotyczą osób posiadających orzeczenie o jednym z trzech stopni niepełnosprawności. Na jakie przywileje w pracy mogą liczyć?
Krótszy czas pracy
Zgodnie z art. 15 wspomnianej ustawy, czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może być dłuższy niż 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Ten przepis dotyczy jednak osób posiadających orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności. Osoby z orzeczeniem o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności pracują krócej. W ich przypadku czas pracy nie może być dłuższy niż 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo, przy czym stosowanie tych norm nie ma wpływu na wynagrodzenie. Należy również dodać, że osoby niepełnosprawne nie mogą być zatrudnione w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Nie dotyczy to jedynie osób zatrudnionych przy pilnowaniu oraz osób, które otrzymały zgodę lekarza na wykonywanie takiej pracy.
Czytaj więcej
Program Aktywny Rodzic ruszył 1 października 2024 roku. Ma on wspierać rodziców dzieci do 3. roku życia w powrocie do aktywności zawodowej. Jak informuje ZUS, do tej pory złożono już ponad 300 tys. wniosków.
Dodatkowa przerwa w pracy
Kolejnym przywilejem, z którego mogą korzystać osoby niepełnosprawne, jest dodatkowa przerwa w pracy. Zgodnie z art. 134 Kodeksu pracy każdy pracownik, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, ma prawo do minimum 15-minutowej przerwy. Jest ona wliczana do czasu pracy. Art. 17 ustawy o rehabilitacji zapewnia niepełnosprawnym pracownikom prawo do dodatkowych 15 minut przerwy, która może zostać wykorzystana na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Jest ona również wliczana do czasu pracy.
Usprawnienia w miejscu pracy
Obowiązkiem pracodawcy zatrudniającego niepełnosprawnych pracowników jest wprowadzanie niezbędnych racjonalnych usprawnień, dostosowanych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przykładowo, może to być likwidacja barier architektonicznych przed biurem, zatrudnienie tłumacza migowego, czy wyposażenie stanowiska pracy w sprzęt biurowy sterowany głosem. Konkretne potrzeby muszą zostać zgłoszone pracodawcy. Przedsiębiorca ma obowiązek wprowadzić usprawnienia, jeśli pozwalają na to jego możliwości finansowe i organizacyjne oraz jeśli koszty wprowadzenia zmian są w wystarczającym stopniu rekompensowane ze środków publicznych. Warto zaznaczyć, że konieczność wprowadzenia usprawnień dotyczy nie tylko osób zatrudnionych w firmie, ale również uczestniczących w procesie rekrutacji, odbywających szkolenie, staż, przygotowanie zawodowe lub praktyki zawodowe lub absolwenckie.
