To sedno środowego wyroku Trybunału Konstytucyjnego.
TK badał par. 1 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 9 marca 2018 r., które określa wysokość wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony sprawy cywilnej, np. nieznanej z miejsca pobytu.
Czytaj więcej
Rozporządzenie o kosztach urzędówek zostanie uzupełnione o wynagrodzenia za pomoc prawną świadczo...
Wynagrodzenia kuratorów procesowych. Co zakwestionował skarżący radca?
O kontrolę tego przepisu, w zakresie w jakim przewiduje on, że wysokość wynagrodzenia kuratora ustala się w kwocie nieprzekraczającej 40 proc. stawek minimalnych za czynności radców prawnych wskazanych w przepisach wykonawczych do ustawy o radcach prawnych, a podwyższenie tej kwoty uzależnione jest od nakładu pracy kuratora, wartości sporu i zawiłości sprawy, wystąpił radca prawny Grzegorz Dąbrowski.
Został on powołany na kuratora jednego z dwóch pozwanych, którego w tym czasie (i chyba do tej pory) miejsce pobytu było nieznane. W sprawie tej bank dochodził spłaty kredytu hipotecznego od nich jako spadkobierców jednej z kredytobiorczyń, teraz współwłaścicieli obciążonej hipoteką działki. Kurator wykonała szereg czynności procesowych poczynając od złożenia tzw. zarzutów od nakazu zapłaty zasądzającego od pozwanych solidarnie ok. 2 mln zł, a później apelacji. Wniósł ponadto o przyznanie mu wynagrodzenia w stawce, jak za czynności radcy prawnego ustanowionego z wyboru, z dodatkiem za duży nakład pracy i wartość przedmiotu sporu.
