„Dzień zero”: kiedy w telefonie czytasz, że drugiego ataku nie przeżyjesz

W „Dniu zero” mamy co najmniej dwa powroty: z emerytury wraca były prezydent Stanów Zjednoczonych George Mullen, a także grający go Robert De Niro, dla którego jest to pierwsza główna rola w serialu doby streamingu.

„Dzień zero" i Robert De Niro

Trzeba zaznaczyć, że nie jest to kreacja, którą de 81-letni De Niro mógłby ukoronować swoją karierę. Niewiele używa z bogactwa i intensywności dawnych środków aktorskich, ale też na więcej nie daje szansy scenariusz, który portretuje człowieka złamanego przez los. Zajmując się sprawami kariery bądź, jak kto woli, kraju – nie dopilnował syna, który przegrał walkę z heroiną. Czując odpowiedzialność za to, co się wydarzyło, zrezygnował z Białego Domu. Jego fotel zajęła czarnoskóra następczyni Mitchell (Angela Bassett), możemy więc mówić, że scenariusz jest alternatywną wersją tego, co ostatnio stało się w Ameryce.

Biden też miał dramat rodzinny – jego uzależniony od twardych narkotyków syn został skazany – i zrezygnował z wyścigu o prezydenturę również z powodu problemów zdrowotnych, które bohater serialu z kolei ukrywa. Chce pomóc Mitchell, ją zaś można potraktować jako wariant losu Kamali Harris – gdyby zwyciężyła z Trumpem. Oczywiście to Trump wygrał i już wiemy, co to znaczy. Jednak problemy, jakie porusza „Dzień zero”, nie są związane wyłącznie z republikanami i demokratami, lecz jak mówi się w ekonomii: strukturalne.

Serial wyreżyserowany przez Lesli Linka Glatter zaczyna się od gigantycznego cyberataku: Stany Zjednoczone dosłownie zgasły i popadły w ciemności. Sprawa jest poważna, ponieważ przestały działać systemy kontrolne komunikacji, w tym metra i lotnisk, a także szpitale, i zginęło 3400 osób. Jest też zapowiedź ponownego ataku, którego środowisko polityczne już nie przeżyje, ponieważ kraj aż kipi od protestów, w tym przypominających atak altprawicy na Kapitol. Mamy w serialu wiele grup hołdujących spiskowych teoriom, a pojawia się też trop rosyjski.

„Godzina zero” – komisja kontra komisja

Sytuacja jest więc ostateczna i domaga się szczególnych działań. W takich zaś chwilach pojawia się pokusa działania poza prawem. To jeden z dylematów, przed jakimi staje Mullen, a im bardziej zawiódł w przeszłości – tym bardziej pragnie być zdecydowany w momencie drugiego sprawdzianu. Widzimy, jak dzielnie pojawia się w miejscach katastrof i apeluje o jedność. Co z tego – chciałoby się powiedzieć, gdy nie jest w stanie uzyskać jednomyślności nawet we własnej rodzinie. Poza synem, którego stracił, ma bowiem jeszcze córkę Alexandrę (Lizzy Caplan). Podążając śladem ojca, zaangażowała się w wielką politykę, jest wpływową postacią i jak to często bywa – ma poglądy skrajnie różne niż ojciec. To ona może pierwsza stanąć na drodze dociekania prawdy za wszelką cenę – powołując przeciwko komisji Mullena nadrzędne ciało kontrolne. Nie bez wpływu spikera Kongresu Dreyera (Methew Modine), który ma swoje polityczne ambicje.

Czytaj więcej

Teatr

Rekord Teatru TV, gra Krzysztofik, Grabowski. Powrót Cezarego Pazury

„Wizyta starszej pani” z Małgorzatą Hajewską-Krzysztofik, Andrzejem Grabowskim, Janem Peszkiem, Cezarym Pazurą i Janem Englertem uzyskała najlepszy wynik premiery Teatru TV od czerwca 2020 r.

Wątek wpływu życia prywatnego na osoby publiczne i ich decyzje o społeczeństwie i kraju jest bardzo rozbudowany i złożony. Były prezydent ma bowiem żonę, która chce chronić męża, ale wie też, że w przeszłości, gdy doszło do dramatu syna, Mullen miał jeszcze inne relacje niż związane ze sprawami wagi państwowej i pewna kobieta może teraz powrócić.

„Godzina zero", córka prezydenta

Swoje skomplikowane życie ma też Alexandra, a w jej środowisku znajdują się osoby, o których czyste intencje warto zapytać kontrwywiad. Z odcinka na odcinek psychologiczna łamigłówka się komplikuje, robi się gorąco, a wręcz duszno, ponieważ po każdej stronie politycznej barykady pojawiają się osoby, którym wbrew pozorom nie zajmują się racją stanu, lecz partykularnymi interesami, zaś szantaż i morderstwo to dla nich kaszka z mlekiem.

Zagadką pozostaje udział Rosji w komplikowaniu sytuacji Ameryki. Swoją rozgrywkę ma joker nowych mediów Evan Green (Dan Stevens), który dzięki internetowi dosłownie wali w byłego prezydenta. Pytanie brzmi: czy dlatego, by oczyścić sytuację, wykreować się na polityka spoza systemu o zbawczej roli, czy tylko po to, żeby trochę zarobić? Wszystkie scenariusze leżą na stole.