Była trzecią żoną Adama Hanuszkiewicza i jej największe sukcesy sceniczne przypadały na czas jego dyrekcji najpierw w Teatrze Powszechnym, a potem Narodowym. Zanim trafiła do Warszawy pierwsze lata spędziła w Krakowie, gdzie w 1955 roku ukończyła tamtejszą PWST i zadebiutowała w „Balladach i romansach” Mickiewicza w Teatrze Młodego Widza, potem grała Dorotę w „Drodze do Czarnolasu”. Zanim w 1958 roku przeniosła się na stałe do Warszawy zagrała jeszcze w Lublinie ibsenowską Norę. W 1958 do zespołu Teatru Powszechnego zaprosiła ją Irena Babel, do roli Gruszy w „Kaukaskim kredowym kole”. Potem zagrała gościnnie Olgę w „Zamku” Kafki w Ateneum, a następnie przez kilkanaście lat związana była prywatnie i artystycznie z Adamem Hanuszkiewiczem. Za jego dyrekcji w Powszechnym, a potem po wyrzuceniu Kazimierza Dejmka z Narodowego aż do czasów stanu wojennego stała się jedną z głównych aktorek Narodowego. W Powszechnym była Pannę Młodą w „Weselu” Wyspiańskiego, Sonią w „Zbrodni i karze” wg Dostojewskiego, Panią Wąsowską w „Panu Wokulski” wg „Lalki” Prusa i Dianą w „Fantazym” Słowackiego.