Jednym z elementów dodatkowych umowy darowizny, który może, ale nie musi się w niej znaleźć, jest polecenie, które darczyńca może nałożyć na obdarowanego. Polecenie polegać może na obowiązku określonego działania lub zaniechania przez obdarowanego, który nie stanowi jednak źródła wierzytelności oraz nie musi mieć nawet związku z przedmiotem darowizny. Obowiązek wynikający z polecenia może przynosić korzyść (majątkową lub niemajątkową) darczyńcy, osobie trzeciej lub samemu obdarowanemu. W szczególności polecenie polegać może na zobowiązaniu obdarowanego do zapłaty określonej sumy pieniędzy na rzecz konkretnego podmiotu, zadbania o konkretną nieruchomość lub rzecz ruchomą, sprawowania opieki nad konkretną osobą, powstrzymania się od spożywania alkoholu lub podjęcia studiów na wyższej uczelni. Niemal każde polecenie będzie więc stanowić pewne obciążenie dla obdarowanego (niezależnie od korzyści, które może przynieść również jemu samemu), przy czym polecenie nie stanowi wynagrodzenia ani żadnego innego ekwiwalentu za przedmiot darowizny i nie wpływa na niezmiennie nieodpłatny charakter umowy darowizny.