Jedne przemawiają na rzecz uznania ich za nieważne podczas gdy inne mają uzasadniać stosowanie takich klauzul. Jednym z głównych argumentów powoływanym przez zwolenników takich klauzul jest to, że według nich mają one za zadanie chronić interesy podmiotu leczniczego przed zlecaniem przez lekarza badań nieuzasadnionych.
Pozostawiając w tym miejscu na boku ocenę tych klauzul z punktu widzenia ich ważności, można pokusić się o analizę, czy bez tego rodzaju klauzul rzeczywiście podmioty lecznicze, udzielające świadczeń zdrowotnych w ramach kontraktu z płatnikiem publicznym, zatrudniające lekarzy, pozostają bezbronne wobec nieuzasadnionego zlecania przez lekarza badań na ich koszt. Taka analiza może mieć dwojakie znaczenie. Po pierwsze, pozwoli ocenić, na ile argument przeciwko uznaniu klauzuli za sprzeczną z dobrymi obyczajami (a co za tym idzie nieważną) jest zasadny. Po drugie, w razie uznania nieważności klauzuli będzie stanowiła wskazówkę dla podmiotu leczniczego co do możliwych dróg ochrony swoich interesów.