Dokonuje przy tym niezwykle doniosłego odkrycia : okazuje się, że Rosjanie to też ludzie i to - o zgrozo - niektórzy to nawet ludzie całkiem sympatyczni.

W tym momencie zacząłem się zastanawiać, czy ci sympatyczni, tak ciepło wypowiadający się o mojej kochanej Polsce ludzie są tymi barbarzyńcami, odwiecznymi wrogami naszego narodu, naszymi dziejowymi nemezis? Podobnie jak my borykają się z codziennymi problemami życia, kochają, nienawidzą, są zwykłymi ludźmi takimi jak my a nie jakimiś mitycznymi "kacapami". Rosja to nie tylko mocarstwo, ale również ludzie i tych chciałbym poznać.

Dlatego właśnie desperacko prosi o pomoc "Wyborczą":

I tutaj proszę was o pomoc. Czy moglibyście mi polecić jakieś opracowania, syntezy szeroko pojętej kultury rosyjskiej: kinematografii, sztuki, muzyki, całego tego dobra, które ten nasz bratni, słowiański naród dał światu?

Chciałbym wyleczyć się z tej zakorzenionej głęboko w mojej świadomości rusofobii, nie tylko dla mojej Lubej, ale i dla siebie samego, zrozumieć tą osławioną "duszę rosyjską" i wiem, że istnieje literatura, która mi na to pozwoli, jednak moje środowisko nie zapewni mi takich źródeł. Tam można mówić o Rosji tylko źle, wy jednak macie szersze spektrum, dlatego zwracam się do was z tą nietypową prośbą. Z góry dziękuję za uwagę i pozdrawiam.

Muszę przyznać, że tekst jest tak kuriozalny i tak karykaturalny, że nie znajduje dla niego racjonalnego wyjaśnienia.  Albo jego autor jest mało rozgarniętym prawicowym lemingiem (cóż, poparcie dla PiSu może - choć nie musi - być tego objawem) który obraca się w równie inteligentnym towarzystwie (a jego towarzysze muszą być w dodatku są złymi PiSowcami, skoro nawet prezes Kaczyński zwracał się z sympatią do Rosjan), albo owym Piotrem z Łodzi jest po prostu... jeden z redaktorów "Wyborczej". Kto inny mógłby napisać taką piękną karykaturę?