Viktor Orbán w czasie niedawnej wizyty we Włoszech był witany przez tłumy sympatyków partii Liga jak generał po zwycięskiej wojnie. Liga pod przywództwem Matteo Salviniego – sympatyka Władimira Putina – chciała niegdyś wyjść z Unii Europejskiej, która traktowała ją jak pariasa. Dziś bezpośredni wpływ na decyzje UE mają tacy polityczni kuzyni i kuzynki Salviniego, jak: Orbán, Giorgia Meloni, Geert Wilders czy Robert Fico. Liberalny „generał” Emmanuel Macron i socjalistyczny Olaf Scholz są bliscy kapitulacji nie tylko z uwagi na bałagan w ich własnych „armiach”, lecz też dlatego, że reszta przywódców europejskich przechodzi na pozycje prawdziwych „patriotów”.
Viktor Orbán ma powody do dumy. Jego politykę przejmują kolejne rządy w Europie
Nic więc dziwnego, że Salvini dumnie zapowiedział: „Nikt nie jest w stanie powstrzymać świętego sojuszu narodów Europy, który narodził się dzisiaj w Pontidzie”. Przyklaskiwali mu nie tylko Orbán i Wilders, lecz też liderzy hiszpańskiej partii Vox, portugalskiej Chega i austriackiej FPÖ oraz francuskiego Zjednoczenia Narodowego.
Czytaj więcej
Węgry nie będą uczciwym rozjemcą w czasie swojej rozpoczętej właśnie prezydencji w UE. Liczą na wzmocnienie skrajnej prawicy w Unii i zwycięstwo Donalda Trumpa w USA.
Viktor Orbán ma powody do dumy. Jego polityka zamkniętych granic dla migrantów nawet przy użyciu siły jest dzisiaj przejmowana przez kolejne rządy w Europie. Jego gwałcenie podstawowych praw człowieka jest dzisiaj normą. Jego opór przeciwko próbom europejskiej ingerencji w wewnętrzne (brudne) sprawy państw członkowskich też cieszy się coraz większą sympatią. Nie mówię już o polityce wobec rodziny, LGBT czy ochrony środowiska. Nawet węgierska niechęć wobec Ukrainy szerzy się w Europie.
Dlaczego nawet przeciwnicy – jak Donald Tusk czy Petteri Orpo – idą w ślady Viktora Orbána?
Donald Tusk czy premier Finlandii Petteri Orpo mogą nie lubić i krytykować Viktora Orbána, lecz gdy spojrzymy na ich wysiłki polityczne, to widać rosnącą zbieżność. Jak ten trend wytłumaczyć? Politycy wiedzą, jak wygrywać wybory i niszczyć przeciwników politycznych. Nie mają jednak pojęcia, jak kontrolować rynki, migracje czy pandemie. Ponadto nasze narodowe demokracje nie radzą sobie dobrze z coraz większą ilością problemów, które wybiegają poza państwowe granice. Zachodzące zmiany społeczne i kulturowe też przerastają ich wyobraźnię.
