I tak, według Domańskiego, w par. 1 uchwały PKW postanawia przyjąć sprawozdanie finansowe Komitetu Wyborczego PiS dotyczące wyborów do Sejmu i Senatu. Jednocześnie, w par. 2, na co wskazuje Domański, PKW zaznacza iż uchwała została przyjęta „wyłącznie w wyniku uwzględnienia skargi przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego i jest immanentnie i bezpośrednio powiązana z orzeczeniem, które musi pochodzić od organu będącego sądem w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Kodeksu wyborczego. Państwowa Komisja Wyborcza nie przesądza przy tym, że Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych jest sądem w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie przesądza o skuteczności orzeczenia”.
W ocenie Ministra Finansów jednoczesne stwierdzenie PKW, że rozpatrzenie skargi wniesionej przez komitet wyborczy może dokonać wyłącznie organ będący sądem w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Kodeksu wyborczego oraz zastrzeżenie, iż PKW nie przesądza, przy tym, że Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych jest sądem w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i nie przesądza o skuteczności orzeczenia - powinno zostać wyjaśnione przez PKW w kontekście faktu, że o statusie tej Izby orzekały wielokrotnie uprawnione do tego krajowe i międzynarodowe organy sądownicze. Przyjąć należy, że Państwowej Komisji Wyborczej, jako stałemu najwyższemu organowi wyborczemu, z urzędu znany jest stan prawny obowiązujący w Rzeczpospolitej Polskiej obejmujący także wiążące Rzeczpospolitą Polską prawo międzynarodowe (ze względu na treść art. 9, 90 oraz 91 Konstytucji RP), w tym orzeczenia trybunałów międzynarodowych, których jurysdykcja została przez Polskę uznana w wiążących umowach międzynarodowych.
pismo ministra finansów Andrzeja Domańskiego do PKW z dnia 8 stycznia 2025 roku (fragment)
W kontekście statusu Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych, Domański przywołał orzecznictwo ETPCz i TSUE, według których Izba ta nie spełnia przesłanek niezależności i niezawisłości, wymaganych do pełnienia roli sądu. Jak wskazał, wobec powyższych wątpliwości, „uprawnione i uzasadnione jest przyjęcie, że treść § 2 uchwały Państwowej Komisji Wyborczej (...) oznacza, że skarga Komitetu Wyborczego Prawo i Sprawiedliwość nie została w przedmiotowej sprawie rozpatrzona przez sąd w rozumieniu Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej i Kodeksu wyborczego”. Jak zaznacza, rozpatrzenie skargi PiS przez prawidłowo ukształtowany sąd jest „warunkiem dalszych czynności w tej sprawie, w tym podjęcia przez Państwową Komisję Wyborczą uchwały na podstawie art. 145 § 6 Kodeksu wyborczego”.
Ponadto, minister Domański przywołał wypowiedzi medialne polityków oraz członków PKW, które jego zdaniem budzą dodatkowe wątpliwości w kwestii tego, jak należy rozumieć uchwałę Państwowej Komisji Wyborczej. Na koniec zwrócił się do PKW o potwierdzenie, czy treść jej uchwały oznacza, że może ona zostać wykonana przez ministra tylko w sytuacji, gdy wcześniej o sprawie orzekł prawidłowo ukonstytuowany (w zgodzie także z europejskim orzecznictwem) sąd. Poprosił także o informację, czy PKW w dniu wydania uchwały dysponowała takim orzeczeniem (tj. orzeczeniem SN w sprawie sprawozdania Komitetu PiS). Zaapelował także o pilną odpowiedź ze strony PKW.
