Maciej Miłosz: Kolejny kraj kupi więcej polskich Piorunów?

- W podpisanym dziś liście intencyjnym zawarliśmy cztery obszary bardzo konkretne. Pierwsza sprawa to pozyskanie i zainteresowanie strony słowackiej systemem Piorun. To jest nasz produkt eksportowy, który sprawdził się bardzo dobrze w warunkach bojowych na Ukrainie – mówił wicepremier minister obrony Władysław Kosiniak-Kamysz po poniedziałkowym spotkaniu z Robertem Kaliňákiem, wicepremierem, ministrem obrony Słowacji.

I choć ta informacja cieszy, to warto sobie uświadomić, że zdolności produkcyjne rakiet do Piorunów to obecnie ok. tysiąca sztuk rocznie, a wchodzące w skład Polskiej Grupy Zbrojeniowej Mesko ma już i tak problemy z terminową realizacją zamówienia dla Wojska Polskiego. Bez dużych inwestycji w zwiększenie mocy produkcyjnych firma nie będzie w stanie realizować większych zamówień eksportowych. Na razie są tylko plany, a budowa nowej hali nie ruszyła. Wydaje się, że przedstawiciele przemysłu zbrojeniowego nucą sobie pod nosem hit zespołu Maanam: „Nie poganiaj mnie bo tracę oddech”. Zwiększanie zdolności produkcyjnych idzie w rytmie zero. Czyli nie idzie.

Czytaj więcej

Biznes

Piorun numer 3000 wyprodukowany. Mesko z rekordowym zyskiem i opóźnieniami

W 2024 r. producent zestawów przeciwlotniczych Piorun osiągnął ponad 235 mln zł zysku netto. Mimo że właśnie ogłoszono wyprodukowanie trzytysięcznej rakiety, to moce produkcyjne są zwiększane wolniej niż planowano.

Amunicja 155 mm ze Słowacji. To już było

- Druga kwestia to wspólne działania w celu podnoszenia zdolności produkcji amunicji, ze szczególnym uwzględnieniem amunicji 155 mm. Słowacja ma ogromne zdolności produkcyjne, jedne z największych na świecie, nie tylko w Europie – stwierdził także Kosiniak-Kamysz.

W przypadku tej deklaracji trudno nie przywołać piosenki Maryli Rodowicz „To już było”. 15 lat temu, w 2010 r. została podpisana umowa między słowackim ZVS Holding a.s. i Dezametem, który dziś jest częścią Polskiej Grupy Zbrojeniowej oraz Bumarem, w pewnym sensie poprzednikiem PGZ. - Możliwość produkcji tego typu amunicji artyleryjskiej przez polski przemysł obronny uniezależnia Polskę od dostaw amunicji z zagranicy oraz stwarza szansę nas rozszerzenie eksportu o państwa stosujące sprzęt artyleryjski 155 mm – podkreślał wówczas Edward Nowak, prezes Bumaru.

Problem w tym, że 15 lat później w Polsce dalej nie mamy samodzielnych zdolności do produkcji tego typu pocisków, a umowa licencyjna de facto nie została zrealizowana.

Czytaj więcej

Biznes

Jak nie kupiliśmy amunicji u Niemca, czyli… fabryki w Polsce, głupcze

Żadna firma w Polsce nie ma dziś zdolności do produkcji amunicji artyleryjskiej 155 mm. A potrzebujemy wypełnić magazyny milionem sztuk. Po fiasku kontraktu z niemieckim koncernem Rheinmetall i zmarnowaniu czasu przez PiS, trwa gra o budowę fabryki nad Wisłą.

W krainie Fantazja

- Trzecia kwestia dotyczy wspólnej produkcji kołowego transportera opancerzonego na bazie Rosomaka z systemem wieżowym Turra-30, który produkują Słowacy. Połączenie potencjału przemysłu polskiego i słowackiego oraz sprzedaż takiego pojazdu na rynki państw trzecich to temat, nad którym pracujemy od dłuższego czasu – mówił dalej polski minister obrony.

To akurat prawda, ten temat ciągnie się już od lat i chodzi o sprzedaż pojazdów Słowenii. Wypada trzymać kciuki, ale też warto pamiętać, że rząd Słowenii w tym obszarze daje sobie bardzo dużo czasu – o tym, że być może sprzedamy tam Rosomaki, mówi się już od co najmniej 2022 r.

Za to zupełnie może zdumiewać ostatnia część deklaracji wicepremiera Kosiniaka-Kamysza. - Czwarta kwestia, której dotyczy podpisany list intencyjny, to zainteresowanie strony słowackiej spolonizowaną wersją czołgu K2. To bardzo ważny element, który powinien dać ogromny impuls polskiemu przemysłowi zbrojeniowemu – mówił polityk.

Teraz spójrzmy jak wygląda rzeczywistość: obecnie nie ma czołgu K2PL. Jest czołg K2, ale nie ma gotowej wersji K2PL [spolonizowanej – red.]. Co ciekawe, nawet nie do końca jest ustalone jakie dokładnie ma mieć parametry. Nie ma też w Polsce możliwości montażu takich czołgów, a rozmowy między polskim i koreańskim przemysłem idą jak po grudzie i wcale nie muszą się zakończyć sukcesem. Nawet jeśli wszystko pójdzie doskonale, to minie co najmniej 6-7 lat, zanim polski przemysł będzie miał jakiekolwiek zdolności produkcji/montażu czołgów na eksport, a i to wydaje się bardzo optymistyczne. Wydaje się, że tym przypadku premier Kosiniak porzucił Marylę Rodowicz i postanowił nam przypomnieć hit dziecięcego zespołu Fasolki „Moja Fantazja”.