PGZ wreszcie gotowa na amunicję 155 mm

3 mld zł – zgodnie z ustawą o finansowaniu działań zmierzających do zwiększenia zdolności produkcji amunicji –  ma trafić na ten cel do Funduszu Inwestycji Kapitałowych. Jego dysponentem jest minister aktywów państwowych. Jeszcze pod koniec grudnia 2 mld zł zostało przelane do FIK z Ministerstwa Obrony Narodowej, dzięki czemu resort obrony będzie mógł się pochwalić lepszym wykonaniem planowanego budżetu. Zgodnie z ustawą do końca czerwca kolejny miliard do FIK przekaże Rządowa Agencja Rezerw Strategicznych – będą to skarbowe papiery wartościowe otrzymane przez agencję nieodpłatnie pod koniec grudnia 2023 r.

PGZ się nie spieszyła

Ta ustawa była przygotowana głównie z myślą o państwowej zbrojeniówce – Polskiej Grupie Zbrojeniowej, co wprost przyznawali wysocy urzędnicy MAP. Problem w tym, że przez ostatnie trzy miesiące PGZ, którą MAP nadzoruje, nie była w stanie złożyć wymaganych dokumentów zawierających m.in. biznesplany.

Dlaczego to tyle trwa? – W kwestii budowy fabryki amunicji należy pamiętać, że skompletowanie linii produkcyjnej w fabryce amunicji, załogi o odpowiednich kwalifikacjach, wymaga czasu. Podobnie jak spełnienie wymagań i uzyskanie certyfikatów dla tego typu działalności, co musi być poprzedzone badaniami i testami. W przypadku GK PGZ domena amunicyjna to pięć spółek. Są to Mesko SA, Dezamet SA, ZCH Nitrochem SA, BZE Belma SA oraz ZPS Gamrat sp. z o.o. Zgodnie z informacjami otrzymanymi od PGZ, przewidziany termin złożenia biznesplanów w sprawie fabryki amunicji to marzec 2025 r. – informowali „Rzeczpospolitą” jeszcze w lutym urzędnicy MAP.

Czytaj więcej

Biznes

Amunicja artyleryjska ciągle niewypałem. PGZ nie śpieszy się po środki na inwestycje

Choć ustawę o zwiększaniu zdolności do produkcji amunicji artyleryjskiej Sejm przyjął trzy miesią...

Biorąc pod uwagę, że o potrzebie rozbudowy zdolności do produkcji amunicji wiadomo co najmniej od trzech lat, od inwazji Rosji na Ukrainę, trudno jednak zrozumieć dlaczego państwowa zbrojeniówka odpowiednich dokumentów nie mogła złożyć szybciej. Teraz wreszcie nadszedł ten moment i, jak ustaliła „Rz”, te dokumenty zostały w piątek złożone.

PGZ wybiera partnera zagranicznego

Co dalej? Urzędnicy z MAP będą teraz te wnioski oceniali, co – w zależności od ich jakości – zajmie od kilku tygodni do kilku miesięcy. – Zależy nam na czasie i będziemy działać szybko – mówi z kolei nasz rozmówca z MAP.

W międzyczasie, czyli jeszcze w kwietniu, Polska Grupa Zbrojeniowa ma wybrać zagranicznego partnera, z którym będzie realizować projekt zwiększania zdolności produkcji amunicji. Jak już informowaliśmy na łamach „Rzeczpospolitej”, rozmowy były prowadzone z francusko-niemieckim KNDS, czeskim CSG, tureckim MKE. Ostatnio jednak ożywiły się również kontakty w tej sprawie z brytyjskim BAE Systems, a także pojawił się pomysł kooperacji z niemieckim Rheinmetallem, który intensywnie rozbudowuje swoje moce produkcyjne, m.in. w Niemczech i na Litwie.

Polskiej stronie zależy m.in. na pozyskaniu technologii wytwarzania prochów wielobazowych, ale także na pozyskaniu prawa do produkcji tzw. gazogeneratora i paliwa do niego (ten element wydłuża zasięg), ale także na pozyskaniu technologii wytwarzania korpusów tych pocisków.

Czytaj więcej

Biznes

Mało ostrej amunicji, dużo ślepaków. Państwowemu przemysłowi brak ambicji

W czwartek MON podpisuje umowę na wozy bojowe Borsuk za miliardy złotych. Ale jednocześnie pienię...

Od czego będzie zależeć wybór partnera? – Na stole są obecnie dwa rozwiązania: albo kupimy licencję, albo założymy joint venture – wyjaśnia nasz rozmówca z PGZ. W przypadku zakupu licencji chodzi o to, by Polska miała pełną niezależność wytwarzania pocisków artyleryjskich, więc by nie doszło do takiej sytuacji, gdy nasz partner zachował dla siebie element, bez którego pociski nie będą mogły działać. Z kolei joint venture najpewniej musiałaby mieć większościowy udział polskiej strony, na co też niektórzy z partnerów mogą nie chcieć się zgodzić.

Jak wygląda harmonogram tych inwestycji? Zdolność do samodzielnej produkcji powinna być osiągnięta na przełomie lat 2027/2028, ale potem jeszcze trzeba ją będzie wyskalować. Obecnie PGZ jest w stanie produkować znacznie mniej niż 50 tys. pocisków 155 mm rocznie. Wydaje się, że poziom 100 tys. sztuk zostanie przebity najwcześniej w 2028 r., a bardziej realnie – w 2029 r.