Pierwsza ma charakter organizacyjny, istotny dla osób korzystających z publicznej służby zdrowia, czyli dla większości Polaków. Ustawa z marca 2017 roku reguluje nowy sposób finansowania świadczeń leczniczych. Od 1 października rozpoczęła działanie sieć szpitali, finansowana ze środków publicznych na zasadzie rocznych ryczałtowych dotacji, nie jak dotychczas w formule konkursów na finansowanie określonych świadczeń. Wysokość ryczałtu dla konkretnej jednostki została wyliczona na podstawie ubiegłorocznej wartości wykonanych świadczeń. Szpitale, które odpowiadają wyznaczonym w prawie kryteriom kwalifikacyjnym, weszły do sieci, zwanej obecnie systemem podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej. Jednostka w sieci ma za zadanie zapewnić pacjentom opiekę szpitalną i ambulatoryjną opiekę specjalistyczną. Wśród jednostek w sieci są ogólne i specjalistyczne np. pediatryczne czy onkologiczne. Pośród brzegowych warunków wejścia do sieci znalazło się m. In. wymaganie, by jednostka udzielała świadczeń w ramach szpitalnego oddziału ratunkowego albo izby przyjęć przez co najmniej ostatnie dwa lata wstecz. To wymaganie w zasadzie wyeliminowało z sieci inne jednostki niż publiczne. Sieć ma zaangażować około 90 % środków publicznych przeznaczanych do tej pory na leczenie szpitalne i nieco mniej niż połowę tych przeznaczanych na opiekę ambulatoryjną. Jednostki poza siecią mają możliwość ubiegania się o finansowanie świadczeń na zasadach konkursów. Z pewnością niektóre prywatne instytucje zaniechają zupełnie pozyskiwania finansowania ze środków publicznych, co zmieni sytuację ich klientów.
