Przygotowując pozew o rozwód, należy również wskazać, czy chcemy domagać się orzekania przez sąd o winie za rozkład pożycia oraz w jaki sposób. Istnieją tutaj trzy możliwości: sąd orzeknie o wyłącznej winie jednego z małżonków, sąd orzeknie o wspólnej winie obojga małżonków lub sąd nie będzie orzekał o winie na zgodny wniosek obojga małżonków.
Należy zwrócić uwagę, że wina za rozkład pożycia nie jest stopniowalna, tj. bez znaczenia dla sądu pozostaje, który z małżonków w jakim zakresie przyczynił się do rozkładu pożycia. Nawet kiedy wina jednego z małżonków jest zdecydowanie większa niż wina drugiego, sąd orzeknie o wspólnej winie obojga małżonków. Obarczenie jednego z małżonków wyłączną winą za rozpad małżeństwa wymaga więc braku możliwości przypisania jakiejkolwiek winy drugiemu z małżonków.
Jeżeli małżonkowie posiadają małoletnie dzieci, sąd zobowiązany jest rozstrzygnąć także o kwestiach dotyczących potomstwa, kierując się przede wszystkim dobrem dzieci. W szczególności sąd orzeka o władzy rodzicielskiej małżonków, tj. decyduje, któremu z rodziców pozostawić pełną władzę rodzicielską, a któremu ograniczyć i w jakim zakresie. Sąd może również pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom, szczególnie gdy wspólnie uzgodnią i przedstawią sądowi porozumienie o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie. Władza rodzicielska stanowi natomiast całokształt uprawnień i obowiązków rodzicielskich związanych z decydowaniem i wpływaniem na rozwój i wychowanie dziecka.
W wyroku rozwodowym powinno również znaleźć się orzeczenie o kontaktach z małoletnim dzieckiem, chyba że oboje zgodnie wnoszą o zaniechanie orzekania przez sąd w tej kwestii. Orzeczenie o kontaktach polega na ustaleniu przez sąd zakresu i formy spotkań z dzieckiem przysługujących rodzicowi, któremu sąd nie powierzył bezpośredniej pieczy nad małoletnim. W pozwie rozwodowym należy więc wskazać preferowany zakres kontaktów, określając ich częstotliwość, datę oraz godzinę rozpoczęcia i zakończenia, a także wnosząc o ich konkretną formę, określając miejsce ich odbywania oraz zakres osób obecnych podczas kontaktów i wskazując, kto będzie odbierał i odprowadzał dziecko podczas realizacji kontaktów. W ramach kontaktów warto rozważyć również tzw. opiekę naprzemienną, która zakłada spędzanie przez dziecko równej lub zbliżonej ilości czasu cyklicznie u każdego z rodziców, np. co dwa tygodnie.
W pozwie o rozwód należy również zadbać o prawidłowe sformułowanie, uzasadnienie i udowodnienie wniosku o zasądzenie alimentów, tj. o wskazanie, który z rodziców, w jakiej kwocie i terminach powinien przekazywać pieniądze drugiemu z rodziców na utrzymanie małoletnich dzieci małżonków. Wysokość zasądzonych alimentów zależy od wykazania kosztów realizacji usprawiedliwionych (a więc tylko takich, które znajdują uzasadnienie w okolicznościach sprawy) potrzeb małoletnich dzieci, a także od możliwości (czyli dochodów, jakie małżonek mógłby osiągać, wykorzystując w pełni swoje umiejętności i doświadczenie zawodowe) zarobkowych i majątkowych małżonka zobowiązanego do płacenia. Orzekając alimenty, sąd bierze również pod uwagę osobiste starania każdego z małżonków o utrzymanie i wychowanie małoletnich dzieci, a więc kieruje się także ich bezpośrednim zaangażowaniem w opiekę nad potomstwem.
Oprócz alimentów na małoletnie dzieci w pozwie o rozwód można żądać również zasądzenia alimentów na rzecz małżonka. Możliwość taka istnieje szczególnie w sytuacji, gdy jeden z małżonków, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia (nie jest winny w ogóle albo jest współwinny), znalazłby się po rozwodzie w niedostatku, czyli nie miałby środków na zapewnienie realizacji jego podstawowych potrzeb.
