50 tys. osób w Polsce choruje na nieswoiste zapalenia jelit, z czego około jedna czwarta na chorobę Leśniowskiego-Crohna, a trzy czwarte na wrzodziejące zapalenie jelita grubego. To ludzie w najlepszym okresie życia – w wieku od 20 do 40 lat – w czasie, gdy powinni inwestować w siebie, kształcić się, podróżować, zakładać rodziny, rozwijać się zawodowo, zarabiać pieniądze i oddawać się pasjom.
Choroba całkowicie zmieniła ich życie. Cierpienie, brak mobilności, pobyty w szpitalach, zabiegi, operacje. Kariera zawodowa się rozpada i po wielu zwolnieniach lekarskich część młodych chorych przechodzi na rentę w wysokości około 1 tys. zł. To świadczenie nie jest w stanie pokryć nawet kosztów leczenia. Na badania, wizyty lekarskie, leki i dietę pacjent z nieswoistym zapaleniem jelit wydaje średnio ok. 900–1300 zł miesięcznie, a państwo w tym samym czasie inwestuje w niego 3,5 tys. zł. Trudne do oszacowania są inne koszty, których system nie widzi, jak wpływ choroby na życie zawodowe rodziny czy wyłączenie z rynku pracy.