Polski Balet Narodowy w norweskich klimatach Griega i Ibsena

Tym razem twórcą premiery nie jest dyrektor Polskiego Baletu Narodowego Krzysztof Pastor. Przygotowuje ją 51-letni choreograf słoweński Edward Clug, który międzynarodowe uznanie zdobył, prowadząc zespół w Mariborze. Od kilkunastu lat pracuje również w teatrach niemal całej Europy.

Jego dwuaktowy spektakl „Peer Gynt” narodził się w 2015 roku w Zurychu. Potem Edward Clug zrealizował go m.in. w Wiedniu, Hanowerze czy Lipsku, wiosną przyszłego roku kolejna premiera odbędzie się w La Scali.

Podstawą jest oczywiście słynny dramat Henryka Ibsena, będący oskarżeniem XIX-wiecznego społeczeństwa norweskiego, egoistyczne zapatrzenie w siebie i brak duchowości.

Czytaj więcej

Telewizja

„Pełna powaga”. Wieloznaczny Teatr Telewizji o ukrywaniu tożsamości

„Pełna powaga” Oscara Wilde’a w reżyserii Tadeusza Kabicza m. in. z Danutą Stenką, Jaśminą Polak, Piotrem Cyrwusem i Piotrem Trojanem to pierwsza oryginalna produkcja Teatru Telewizji za dyrekcji Michała Kotańskiego.

Co zainteresowało Edwarda Cluga w dramacie Henryka Ibsena

Tytułowy bohater to prosty wieśniak, który nie liczy się z nikim, żyje w świecie wygórowanych marzeń i pragnień. By je zrealizować, wyrusza w świat i choć doświadczył wielu przygód, niczego nie udało mu się osiągnąć. Powraca więc do rodzinnej wioski, a zbawienie odnajduje w czystej miłości kochającej go Solveigi, którą niegdyś odtrącił.

W dramacie Ibsena – jak na utwór o romantycznym charakterze przystało – elementy realistyczne i folklorystyczne mieszają się ze scenami fantastycznymi. Poszarpana struktura całości nie ułatwia wystawienia „Peera Gynta” w teatrze.  Znacznie lepiej można bohatera Ibsena pokazać poprzez taniec.

– Balet nie powinien opisywać drogi, jaką przeszedł bohater, natomiast może przedstawić jej konsekwencje i sytuacje, które go zmieniły. A nieustanna zmiana konwencji obecna w tekście Ibsena jest bardzo inspirująca dla baletu – uważa Edward Clug.

Słoweński choreograf nie zamierza opowiedzieć wiernie losów Peera Gynta opisanych przez norweskiego dramaturga. – Jest postacią osobną, inną, niepogodzoną z tym, co go otacza – mówi mi Edward Clug.– Interesowała mnie jego dociekliwość, która kazała mu sięgać po coś więcej nawet w sposób niezbyt legalny, oraz to, że kierowały nim zbyt wysokie ambicje. Bez trudu wskażemy takich Peerów Gyntów we współczesnej rzeczywistości, którzy zdobywają więcej, niż im jest należne, niż wynika z ich rzeczywistych zdolności. A wielu ludzi wygrywa coś, podążając na za swoimi pragnieniami, a potem przekonuje się, że szczęście znajduje się zupełnie gdzie indziej.

Czytaj więcej

Teatr

Bardziej tajemnicza niż złoty pociąg podróż Pawła Soszyńskiego po Wałbrzychu

Spektakl „Mary Poppers” według tekstu przedwcześnie zmarłego Pawła Soszyńskiego pokaże Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny i Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu pod hasłem „Wałbrzych na Wałbrzyskiej”. Pokazy 16 października w warszawskiej siedzibie FINA.

Najpierw „Peer Gynt”, a potem „Faust”

„Peer Gynt” był pierwszym dużym spektaklem baletowym, jaki stworzył Edward Clug, mimo że jako choreograf zadebiutował już, mając 23 lata. Zaczynał jednak od choreograficznej pracy w teatrze dramatycznym w Mariborze i zapewne zdobyte wówczas doświadczenia zaowocowały, że w jego baletach jest dużo elementów teatralnych.

– Przez pierwsze lata skupiłem się na krótkich pracach i choć kończyły się sukcesem, czułem, że brakuje mi doświadczenia – opowiada dzisiaj. – To był długi proces stawania się choreografem, nim poczułem ludzkie ciało, nauczyłem się przekazywania tego, o co mi chodzi, wydobywania emocji z tancerzy.