Piróg: Co zyskają pacjenci dzięki konstytucji zdrowia

"Rz": Czekamy na ustawę o zdrowiu publicznym., ale co ona w praktyce przyniesie pacjentom?

Maciej Piróg:

To ma być konstytucja zdrowia.  Na razie są problemy z uzgodnieniami resortowymi. Dzięki niej  organizacja zdrowia publicznego zejdzie najniżej, do szczebla gmin, ale z odpowiednimi standardami. Ustawa  powinna wprowadzić mechanizmy, które  pozwolą przewidywać na podstawie danych epidemiologicznych czy demograficznych, co może się w społeczeństwie wydarzyć za kilkanaście lat.  Na jakie choroby może ono zapaść. Wówczas trzeba tak zarządzić pieniędzmi, aby ten przyszły problem zminimalizować.

Ustawa musi też skoordynować pieniądze na zdrowie publiczne, czyli na profilaktykę zdrowotną. Po części tymi środkami  finansowymi dysponuje każde ministerstwo, a nie tylko resort zdrowia.

Ustawa ma też wyposażyć samorządy w narzędzia, które pozwolą im lepiej zadbać o profilaktykę i zdrowie społeczności. Czy ustawa zagwarantuje pieniądze na realizację tych nowych obowiązków?

Rząd nie może kolejny raz obciążyć samorządów obowiązkami, na które nie dostaną środków. Nie musi to być dotacja celowa. Samorządy mogłyby przecież finansować działania profilaktyczne dzięki własnym środkom, gdyby miały większy udział w podatkach. Może to się jednak nie spodobać ministrowi finansów.

Z założeń do nowego projektu ustawy, które przedstawiło Ministerstwo Zdrowia, wynika, że oprócz samorządów kompetencje do zajmowania się zdrowiem publicznym dostaną wojewodowie.

Ministerstwo przewiduje utworzenie krajowego centrum zdrowia publicznego oraz centrów wojewódzkich. Mają się one zająć gromadzeniem i analizą informacji o stanie zdrowia Polaków. Do wojewodów już teraz zresztą z samorządów spływają takie dane, tylko nie są wykorzystywane. Musimy na to położyć większy nacisk, ponieważ wtedy będziemy wiedzieli, jakie są różnice między poszczególnymi regionami.

Kto w samorządach powinien czuwać nad zdrowiem i profilaktyką lokalnej społeczności?

Filarem tego systemu powinna być podstawowa opieka zdrowotna. W interesie lekarza rodzinnego, który ma pod opieką ok. 2,5 tys. osób, leży to, aby ci potencjalni pacjenci byli jak najzdrowsi. Medyk dostaje przecież co miesiąc pieniądze z NFZ za każdego wciągniętego na swoją listę pacjenta, a nie za leczonego.

Podstawowa opieka zdrowotna jednak kuleje, a pacjenci wolą chodzić do specjalistów.