Macron na drodze do zwycięstwa. W sondażach powiększa przewagę. W środę debata

56 proc. dla Emmanuela Macrona, 44 proc. dla Marine Le Pen – średnia sondaży w miniony wtorek wyraźnie wskazuje, kto jest faworytem w walce o Pałac Elizejski. Zaraz po pierwszej turze 10 kwietnia zanosiło się na znacznie bardziej wyrównane starcie, skoro kończący pierwszą kadencję przywódca kraju mógł liczyć na 53 proc. poparcia podczas gdy jego oponentka – 47 proc.

Od tego czasu Macron, który do tej pory mało angażował się w kampanię, rzucił się jednak w wir spotkań. Pojechał tam, gdzie jego notowania są najsłabsze, w tym na północ kraju i do Marsylii. Le Pen odwrotnie – wybrała te regiony, gdzie już i tak ma duże poparcie. – Chce pokazać, że jest prezydentem wszystkich Francuzów, że ma dla każdego atrakcyjną ofertę – mówiono w otoczeniu prezydenta.

Prezydent socjalistą

Dla wyniku tej rozgrywki decydujące będzie to, jak się zachowa elektorat kandydata radykalnej lewicy Jeana-Luca Melenchona. To aż 21,95 proc. oddanych w pierwszej turze głosów. W noc wyborczą lider Francji Niepokornej wzywał, aby „ani jeden głos moich zwolenników nie zasilił Le Pen”. Tak się na pewno nie stanie. Jednak w ciągu tygodnia aż o 10 pkt proc. wzrosła liczba wyborców Melenchona, którzy chcą oddać głos na dotychczasowego prezydenta (do 30 proc.), podczas gdy Le Pen może liczyć tylko na 18 proc. tego elektoratu. W tej grupie z 56 do 46 proc. spadła także liczba tych, którzy albo nie zamierzają wziąć udział w głosowaniu 24 kwietnia, albo chcą oddać głos nieważny.

Czytaj więcej

Komentarze

Jędrzej Bielecki: Dobra wiadomość dla Polski

Jeśli Emmanuel Macron wyjdzie obronną ręką ze środowej debaty telewizyjnej, chyba może być spokojny o drugą kadencję.

Zmiana w sondażach to efekt strachu przed Le Pen? Na razie oboje kandydaci uznali, że o preferencjach wyborców lewicy zdecyduje program socjalny, możliwość uratowania załamującej się mocy nabywczej zarobków Francuzów. Jak kameleon Macron przemienił się więc z forsującego rynkowe reformy liberała w socjalistę. Mnoży więc w tych dniach oferty zabezpieczeń socjalnych – od podniesienia do 1,1 tys. euro minimalnej emerytury po zwrot części kosztów benzyny. Jednak Le Pen idzie znacznie dalej. Tylko jedna jej propozycja – obniżenie z 20 do 5,5 proc. VAT na paliwa i energię elektryczną – kosztowałaby 12 mld euro rocznie kraj, który i bez tego ma dług wart 130 proc. PKB.

W 2017 r. Le Pen przystępowała do debaty telewizyjnej z Macronem niesiona pozytywną dynamiką w sondażach. W ciągu tygodnia zdołała wówczas zwiększyć poziom poparcia z 36 do 41 proc. Jednak konfrontacja z byłym ministrem finansów François Hollande’a okazała się dla niej całkowitą porażką. Zmęczona, nie panowała nad podnoszonymi problemami. Przestraszyła też Francuzów swoimi propozycjami, jak choćby planem wyprowadzenia kraju z euro i referendum w sprawie pozostania w Unii. Parę dni później uzyskała w drugiej turze jedynie 33,9 proc. głosów.

Dwie kadencje

Tych błędów Le Pen nie zamierza powtórzyć. – Jest doskonale przygotowana. Będzie zachowywała się z godnością, jak tego wymaga urząd, o który się stara – zdradza jej były partner, mer Perpignan Louis Aliot.

Czytaj więcej

Plus Minus

Le Pen, Zemmour, Melenchon. Jak Francja polubiła skrajności

Co się stanie, gdy Marine Le Pen zdobędzie Pałac Elizejski? Czy Francja, podobnie jak Wielka Brytania, opuści Unię Europejską? Wybory prezydenckie nad Sekwaną wpłyną na przyszłość całej Europy.

Od poniedziałku Le Pen zaszyła się w nieznanym miejscu w Normandii. Odpoczywa i szykuje się do konfrontacji. Znaleziono nawet wykładowcę prestiżowej uczelni ENA, który odgrywa „na sucho” rolę Macrona. Plan liderki skrajnej prawicy ma polegać na lansowaniu wspomnianych już zabezpieczeń socjalnych, ale też punktowaniu słabości dotychczasowego bilansu Macrona.

To faktycznie może się okazać problemem prezydenta: w przeciwieństwie do 2017 r. nie może już grać roli outsidera. Z drugiej jednak strony Macron kończy pierwszą kadencję z niezłym wynikiem 41 proc. osób, które mają o nim pozytywne zdanie. To niepomiernie więcej niż Hollande (22 proc.) i Nicolas Sarkozy (36 proc.), choć wyraźnie mniej niż François Mitterrand (54 proc.) i Jacques Chirac (47 proc.).

Macron, który jest znany z błyskotliwej inteligencji i doskonałej pamięci, nie poświęcił się przed debatą analizie głównych problemów kraju. We wtorek i środę jego kalendarz wyborczy był jednak o wiele mniej zapełniony. Taktyka prezydenta ma polegać na przekonaniu widzów, że program jego oponentki jest całkowicie nierealistyczny. Chodzi też o wykazanie, że o Pałac Elizejski stara się niebezpieczna dla demokracji liderka skrajnej prawicy – nawet jeśli wykreśliła z programu najbardziej skrajne propozycje.