Wielu stołecznych adwokatów przyjęło z zadowoleniem wybór jesienią 2016 r. Mikołaja Pietrzaka na dziekana warszawskiej Rady Adwokackiej. Liczono, że mimo młodego wieku podniesie standardy zarządzania Izbą Warszawską. Zamiast tego nastąpiła istna eksplozja wydatków na administrację, a rozdawnictwo adwokackich pieniędzy sięgnęło nienotowanych wyżyn.
Warszawski samorząd adwokacki od dawna nie ma szczęścia do swoich zarządców. Wiosną 2016 r. wybory wygrała zorganizowana ad hoc drużyna dziekana Grzegorza M., która objęła całość funkcji w warszawskim samorządzie adwokackim. Obiecywał przywrócenie wysokich standardów moralnych i energiczne zarządzanie stołeczną izbą. Wielu w to uwierzyło. Kilka miesięcy później dziekan, zamieszany w aferę reprywatyzacyjną, podał się do dymisji. Przebywa w areszcie tymczasowym, ale jego ludzie pozostali u władzy, w tym rekomendowana przez Grzegorza M. wicedziekan Katarzyna Gajowniczek-Pruszyńska. W pełnieniu urzędu nie przeszkodziła opinia komisji etyki Naczelnej Rady Adwokackiej, że wicedziekan naruszyła rażąco zasady reklamowe, powołując się na swej stronie internetowej na fakt pełnienia przez swych członków funkcji w sądach i urzędach państwowych. Choć komisja etyki napisała, że to „oznacza tyleż jednoznaczną, co naganną ofertę poprowadzenia spraw na zasadach kumoterskich lub, co gorsza, korupcyjnych". Niemniej jednak jej koledzy uznali, że zasady etyczne są ustalone dla maluczkich, a nie dla p. wicedziekan. Nie ma więc przeszkód, aby wciąż piastowała urząd dziekana oraz jako przewodnicząca komisji kształcenia aplikantów dbała o poziom etyczny młodego pokolenia adwokatów.
