Wybrano prawie sto prac pochodzących z lat 1945-1978: oryginalne rysunki, reprodukcje i okładki czasopism. - Gekiga - mówi "Rzeczpospolite" kuratorka Aleksandra Görlich - to rodzaj komiksu, tworzonego przez japońskich artystów po II wojnie, którzy przeżyli ją jako nastolatkowie. Po tych doświadczeniach nie mieli ochoty tworzyć popularnej, ładnej, kolorowej mangi dla dzieci. Woleli opowiadać obrazami historie ludzi podobnych do nich. Gekigę nazywa się alternatywną mangą z tego właśnie powodu, że nie są to historie dla dzieci. Bohaterowie tych historii są najczęściej zwykłymi ludźmi, żyjącymi w zniszczonych miastach i przeżywającymi dramatyczne historie. Gekiga zyskała też ogromną popularność przez swoje stylistyczne nowatorstwo. Kuratorka zwraca uwagę, że manga w Japonii jako komiks ma inne znaczenie niż u nas. To nie są historie wesołe i lekkie, tylko opowieści w obrazach przeznaczone dla konkretnej grupy społecznej. Inne są więc mangi dla młodych chłopców, matek, czy dziewczynek. To różne fabularne opowieści, jak i różna kreska stosowana przez artystów.