W dniu 2 kwietnia 1997 roku, w wyniku długotrwałej dyskusji nad zgłoszonymi projektami konstytucji, Zgromadzenie Narodowe przyjęło ogromną większością głosów projekt rekomendowany przez Komisję Konstytucyjną. Ustawę zasadniczą zaakceptowali, w rozpisanym na 25 maja 1997 roku, Polacy. Była ona, w przeciwieństwie do nowelizowanej w latach 80-tych i w pierwszych latach po politycznym przełomie ustrojowym konstytucji PRL, aktem wewnętrznie spójnym. Po 18 latach ogólny bilans obowiązywania norm zawartych w Konstytucji III RP jest pozytywny, choć z należytą atencją należy pochylić się nad toczoną dyskusją nad ewentualnymi zmianami, które mogłyby usprawnić funkcjonowanie państwa w dobie zmian zachodzących w otoczeniu wewnętrznym i zewnętrznym naszego kraju. Znacznie poważniejszym, a wykraczającym po za omawianą kwestię a godnym odnotowania, problemem jest budząca wiele zastrzeżeń praktyka wykonywania stanowionego prawa. To na tej materii powinien skoncentrować się wysiłek różnych instytucji, by tak jak w 1997 roku - mądry kompromis dał impuls do modernizacji Polski, przy poszanowaniu prawa przyjaznego dla obywateli.