„W przypadku uznania za nieważną umowy kredytu udzielonego w walucie polskiej, indeksowanego do waluty obcej, spłaconego przez kredytobiorców, kwotę ewentualnego wzbogacenia kredytodawcy należy wyliczyć, uwzględniając wyłącznie nominalną wysokość rat kredytu” - o podjęcie uchwały tej treści wnosi do SN RPO Marcin Wiącek.
W jego ocenie, dopuszczenie dalej idących roszczeń przedsiębiorcy, który stosował niedozwolone klauzule umowne, np. żądania zwaloryzowanej kwoty wypłaconego kredytu czy wynagrodzenia za okres korzystania z kapitału na mocy umowy uznanej ostatecznie za nieważną z powodu klauzul abuzywnych, godziłoby w istotę ochrony konsumenta wynikającej z unijnej dyrektywy 93/13. Jej celem jest to, by konsument znalazł się w takiej sytuacji faktycznej i prawnej, w jakiej by był, gdyby nieuczciwy warunek umowy nie istniał, a eliminacja klauzuli musi mieć skutek zniechęcający dla przedsiębiorcy. Innymi słowy, poziom ochrony osiągnięty po stwierdzeniu abuzywności postanowienia umownego i wyciągnięciu z tego skutków w postaci unieważnienia umowy nie może zostać zaprzepaszczony na etapie rozliczania świadczeń stron.