Od 1 marca 2017 r. obowiązuje ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej (dalej: ustawa o KAS), na mocy której połączono trzy piony administracji podległe ministrowi właściwemu do spraw finansów, tj. kontrolę skarbową, służbę celną i administrację podatkową. W ustawie tej powołano Krajową Administrację Skarbową i określono podmioty, zasady oraz zakres wykonywania kontroli celno–skarbowej. Nowa procedura kontroli z założenia miała być stosowana do oszustw podatkowych, wyłudzeń VAT i wszędzie tam, gdzie mogło nastąpić naruszenie interesu fiskalnego w znacznym rozmiarze. Praktyka okazała się jednak inna i zdarza się, że organy celno–skarbowe w ramach tej kontroli wytaczają najcięższe działa wobec podatników, na przykład wykazujących najem prywatny opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, a nie według skali podatkowej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Czytaj także: Nowe przepisy o korygowaniu deklaracji po zakończeniu kontroli celno-skarbowej
Ten sam organ...
Z perspektywy dwóch i pół roku obowiązywania ustawy o KAS trudno nie pokusić się o pewne spostrzeżenia o charakterze ogólnym i ocenę funkcjonujących rozwiązań. Obecnie kontrola celno–skarbowa podejmowana przez naczelnika urzędu celno– skarbowego kończy się wynikiem kontroli i podatnik nie ma prawa do złożenia zastrzeżeń. Jeżeli kontrolowany nie zgadza się z jej ustaleniami i nie złoży korekty w zakresie objętym wynikiem kontroli, to kontrola z mocy prawa przekształca się w postępowanie podatkowe. Naczelnik, który sporządził wynik kontroli, jest właściwy do przeprowadzenia postępowania podatkowego i wydania decyzji. Od wydanej decyzji stronie służy odwołanie do tego samego organu celno–skarbowego.
... rozpatrzy sprawę trzykrotnie
Naczelnik tego urzędu rozpatruje więc trzykrotnie tę samą sprawę podatkową jako organ kontrolujący, potem – organ pierwszej instancji, a następnie – odwoławczy. Jest to dla niego szczególnie komfortowa pozycja z punktu widzenia oceny zebranego materiału dowodowego na poszczególnych etapach procedur podatkowych.
Praktyka wskazuje jednak, że organ celno–skarbowy faktycznie nie prowadzi postępowania podatkowego, ale w jego trakcie wykorzystuje dowody zebrane w toku kontroli, która, w zależności od jej zakresu czasowo-przedmiotowego, trwa rok do półtora. Następnie po jej przekształceniu w postępowanie podatkowe sprawa nabiera przyspieszenia i decyzja wydawana jest w ciągu dwóch, trzech miesięcy. W trakcie przekształconego postępowania podatkowego organ nie przeprowadza żadnych dowodów, nie przesłuchuje stron postępowania i świadków, nie występuje z wezwaniem do złożenia dokumentów i wyjaśnień. Jedyną czynnością wykonywaną w toku postępowania jest sporządzenie protokołu badania ksiąg podatkowych, którego ustalenia opierają się na dowodach zebranych w toku kontroli celno–skarbowej. Podatnik, oczywiście, zgodnie z art. 193 § 8 ordynacji podatkowej ma prawo wnieść zastrzeżenia do ustaleń zawartych w protokole, ale organ nie ma obowiązku zawiadomienia strony postępowania o sposobie ich załatwienia, wskazując, które zastrzeżenia nie zostały uwzględnione, wraz z uzasadnieniem faktycznym i prawnym.