Marek Migalski: Belweder wart jest mszy. Rafał Trzaskowski nie może być wrogiem religii

Jedną z najważniejszych linii ataku PiS na Rafała Trzaskowskiego jest kwestia jego stosunku do Kościoła czy nawet szerzej – religii. Sztabowcy Karola Nawrockiego wyraźnie chcą dorobić kandydatowi Koalicji Obywatelskiej gębę wroga chrześcijaństwa. Widać, że akcja jest przemyślana i zorkiestrowana. Prezydenta stolicy będzie się przedstawiać jako osobę nie tyle indyferentną religijnie, co jako otwarcie niechętną konfesyjności, ze szczególnym uwzględnieniem katolicyzmu. Czy może się to udać?

Jak sztab Karola Nawrockiego robi z Rafała Trzaskowskiego wroga religii

Przy okazji świąt Bożego Narodzenia media obiegła informacja o najściu policji na jeden z klasztorów. Stróże prawa szukali w nim ukrywającego się posła Romanowskiego. Media grzmiały o tym, gdy Polki i Polacy gromadzili się przy wigilijnych stołach i masowo udawali się na pasterki. W relacjach dominował głos przedstawicieli Kościoła, którzy skarżyli się na całe zajście i oburzali wymierzonymi w nich „represjami”. Nie miało znaczenia, że organy państwa mają prawo do takich działań, a klasztory i inne obiekty należące do Kościoła nie mają charakteru eksterytorialnego. Ważne, że na tle tych wydarzeń politycy rządowi wyglądali na wrogów religii, a nawet samego Pana Boga.

Czytaj więcej

Przestępczość

Romanowski szukany po omacku. Był nalot na klasztor, jest zażalenie do sądu

Anonimowy sygnał o tym, że poseł Marcin Romanowski ukrywa się w lubelskim klasztorze, był impulsem do przeszukania obiektu. Śledczy do końca nie wiedzieli, gdzie jest polityk.

Nie zabrakło uszczypliwości między politykami PiS a PO. W moim przekonaniu świadomie zaplanowanych. Joachim Brudziński prowokował Sławomira Nitrasa zaczepkami o tym, że władza nie pokona Małej Armii Janosika, czyli dziecięcej grupy kolędniczej. Tak jakby naprawdę zamiarem gabinetu Donalda Tuska miała być walka z takimi tradycjami. Na nieszczęście dla siebie i swego kandydata Nitras wdał się w „dyskusję”, co jedynie zwiększyło zasięgi całej aferki. Brudziński nie bez przyczyny wybrał na interlokutora swego szczecińskiego kolegę – to on wszak zasłynął zdaniem, iż katolików należy opiłować z ich przywilejów.

Te niby nieistotne okruchy rzeczywistości wskazują jednak, według mnie, na zaplanowaną strategię sztabu Nawrockiego przedstawienia jego konkurenta jako wroga religii. Fundamentem tej narracji będzie z całą pewnością sprawa zdejmowania krzyży w warszawskim ratuszu. Była ona tematem debaty publicznej i bez względu na to, ile w tych zarzutach było prawdy, stała się ona elementem opisującym Trzaskowskiego. W walce o urząd włodarza stolicy nie zaszkodziła mu w żadnym stopniu (a może nawet pomogła). Ale w boju o prezydenturę kraju może być poważnym problemem, bowiem większość Polek i Polaków nie ma nic przeciwko obecności symboli katolickich w przestrzeni publicznej.

Czytaj więcej

Opinie polityczno - społeczne

Kamil Dąbrowa: Zdrowa laickość, czyli świeckie państwo

W odpowiedzi na tekst „Państwo świeckie, nie laickie” z 29–30 maja chciałbym wyjaśnić nieporozumienia oraz podzielić się spostrzeżeniami i próbą zrozumienia zarzutów czynionych laicyzowaniu się państwa przez domniemane wypieranie krzyża z urzędów.

Ta sprawa będzie wykorzystywana w nadchodzącej kampanii. Ale sama ona nie wystarczy. Dlatego sztabowcy PiS będą szukać wydarzeń i fenomenów potwierdzających prawdziwość maski, którą mają zamiar założyć na twarz Trzaskowskiego. Już zostały wyciągnięte słowa jego żony o tym, że ich dzieci nie mają komunii i nie chodzą na lekcje religii. To zachowanie, całkowicie zrozumiałe w Warszawie, jest jednak postawą mniejszościową wśród większości wyborców i trudno się dziwić pisowskim specom od PR-u, że sięgnęli po tę sprawę. Można się spodziewać, że będą nią grali w czasie całej kampanii, bo rzeczywiście stawia ona kandydata KO w pozycji kogoś reprezentującego poglądy dalekie od mainstreamu. Podłe? Możliwe. Skuteczne? Zapewne.  

Raport RPO o traktowaniu ks. Olszewskiego może być kłopotem dla władzy

Zwłaszcza że władza, którą Trzaskowski jako wiceszef PO reprezentuje, popełnia błędy w inkryminowanym zakresie. Takim na pewno była sprawa księdza Michała Olszewskiego, która przez prawy sektor została porównana nawet do zabójstwa Jerzego Popiełuszki. Politycy PiS oraz sprzyjające im media gardłowali o torturach i nieludzkich warunkach, w jakich miał być przetrzymywany zakonnik. Nie byłoby to wielkim kłopotem, gdyby nie raport rzecznika praw obywatelskich, w którym możemy przeczytać, że co prawda tortury nie miały miejsca, ale pewne represyjne działania wobec osadzonego – owszem.

Jeśli takie afery będą miały miejsce w ciągu najbliższego półrocza, Trzaskowski może przegrać, bo zostanie skutecznie obsadzony w roli nie tylko antyklerykała, ale także wroga religii. Jest to o tyle łatwe, że on prawdopodobnie rzeczywiście nim jest. Gdyby zapytać go szczerze, co sądzi o myśleniu konfesyjnym i jego zaleceniach odnośnie do codziennego życia, to pewnie przyznałby, że jest ono błędne, a nawet szkodliwe. Jeszcze bardziej antyreligijne jest jego bezpośrednie zaplecze intelektualne i polityczne. Zrobić z Tuska niemieckiego agenta nie udało się pisowcom z jednego powodu – bo przewodniczący PO nim nie jest. Natomiast kandydat KO na prezydenta najprawdopodobniej jest przeciwnikiem religii, zwłaszcza w jej nadwiślańskim wydaniu. Dlatego uszycie mu antychrześcijańskich butów może się udać.

Rafał Trzaskowski powinien otoczyć się ludźmi niekojarzonymi z walką z Kościołem

Co zatem powinien zrobić? Po pierwsze, poprosić swoich kolegów z rządu o to, by do maja wstrzymali się z jakimikolwiek działaniami, które mogłyby być odebrane jako antykościelne. Chodzi o wszelkie wymiary aktywności gabinetu Donalda Tuska nie tylko w zakresie służb specjalnych i policji, ale także w edukacji czy ochronie zdrowia.

Czytaj więcej

Opinie Prawne

Piotr Szymaniak: Tortur nie było, można się rozejść?

Bodnar w sprawie księdza Olszewskiego: „RPO dopatrzył się iluś tam naruszeń dotyczących warunków i traktowania, ale uznał np., że jeżeli chodzi o kontakty z obrońcą, to było wszystko w porządku”. A poza tym to nieprawda, że nad łóżkami dach przeciekał, szczególnie, że prawie wcale nie padało.