I podkreślała:

Ograniczyliśmy wiek laureatów do 40. roku życia. To był mój pomysł. Nie sztuką jest nagradzać starych wyjadaczy, którzy piszą świetne felietony. Sztuką jest budzić do twórczości młodych dziennikarzy, którzy są niezauważani. Oni często są gdzieś ukryci, a mają to coś. Ja byłam żoną felietonisty, więc mam zamiłowanie do felietonów. Myślę, że Maciej byłby zadowolony z tej nagrody. On również zaczynał jako bardzo młody człowiek. Wyróżnienie młodych ludzi jest zachętą do tego, by ten gatunek uprawiać. On jest bardzo polski, o czym wielokrotnie mówiłam. Polski felieton różni się od tego, co zna świat. U nas on jest formą małą i bardzo mocną. On musi trafiać do każdego, do chłopa i inteligenta. Równocześnie czytelnik musi mieć poczucie, że to jest jego własne. Popularność Nagrody pokazuje, że mieliśmy rację. Nasi laureaci są czytani. To bardzo ważne. Dziennikarz pisze dla czytelników, grafoman pisze dla sławy.

Podczas uroczystej gali prezentowano także książkę Macieja Rybińskiego „Prawa człowieka, ja się zrzekam...”, której fragmenty czytał Jan Pietrzak. Na gitarze grał Paweł Piekarczyk śpiewając utwory Leszka Czajkowskiego i Marcina Wolskiego. Wystąpił także Ryszard Makowski, którego co tydzień publikuje na felietony na łamach „tygodnika autorów niepokornych” .