Socjaldemokraci wracają do korzeni

Minister pracy Hubertus Heil (SPD) przedstawił właśnie ogólny plan reformy zasiłków socjalnych, z których korzysta w Niemczech ponad 5 mln osób. Mają być nie tylko znacznie wyższe od dotychczasowych, ale i złagodzone zostaną kryteria ich otrzymywania.

To dobra wiadomość nie tylko dla tych, którzy nie mają pracy, ale także tych, którzy z różnych powodów nie dają sobie rady w życiu. Hojna oferta państwa ma być dowodem, że nie zapomina ono o słabszych. Co być może ważniejsze, nie zapomina o nich SPD, partia o lewicowym rodowodzie, która zerwała z marksizmem dopiero w dekadę po powstaniu RFN, akceptując kapitalizm i niemiecki model społecznej gospodarki rynkowej. – Wolność, solidarność i sprawiedliwość to są nasze wartości – głosi dzisiaj Saskia Esken, współprzewodnicząca SPD ciągnąca partię mocno na lewo.

Hojność państwa dobrobytu

Nie wszystkie szczegóły zmian w systemie zasiłków są już znane. Ale wiadomo, że w wypadku utraty pracy bezrobotni będą mogli liczyć na wsparcie finansowe państwa, które pokryje koszty utrzymania ich mieszkania lub domu przez dwa lata. I to bez względu na metraż posiadanego lokum.

Czytaj więcej

Polityka

Scholz za ostatecznym pożegnaniem z atomem

Wszystko wskazuje na to, że wbrew opinii większości obywateli rząd nie zamierza przedłużyć działania trzech elektrowni jądrowych.

Co więcej, nie będą też musieli sięgać na utrzymanie do swych oszczędności do wysokości 60 tys. euro. Do tego każda z osób pozostających w gospodarstwie domowym będzie mogła dysponować majątkiem do 30 tysięcy euro. Obecnie tego rodzaju beneficjenci mają zmniejszone świadczenia o wartość swych aktywów. Wszystko według skomplikowanych wzorów.

Ulegnie też zwiększeniu sam zasiłek wynoszący obecnie 449 euro miesięcznie dla osoby samotnej lub 404 euro dla osoby pozostającej w związku. Mowa jest o sumach przekraczających 600 euro.

Czytaj więcej

Polityka

Koniec z zasadą weta w UE? To nie może być decyzja kanclerza Scholza

Koniec z zasadą jednomyślności w Unii Europejskiej, jak chce kanclerz? Na pewno nie w obecnej sytuacji. I nie może to być propozycja suflowana samodzielnie przez Niemcy.

Tak więc przeciętna czteroosobowa rodzina, w której nikt nie pracuje, wspierana będzie sumą co najmniej 2,5 tys. euro miesięcznie, wliczając czynsz, opłaty za media oraz zasiłki dla rodziców i dzieci, a także ubezpieczenie. To w gruncie rzeczy dochód netto przy średniej krajowej płacy na poziomie 3,8 tys. euro brutto. Stawia to pod znakiem zapytania sens starania się o zatrudnienie. Tym bardziej, że złagodzeniu ulegają sankcje za naruszenia reżimu wypłaty zasiłków. Mają zastosowanie w sytuacji, gdy otrzymujący zasiłek nie podejmuje oferowanej mu pracy czy w ogóle nie stara się jej znaleźć. Jest to stary temat sporów o zgodność sankcji z konstytucją. Zgodnie z planami reformy wprowadzony zostanie sześciomiesięczny „okres zaufania”, w którym nie będą groziły żadne cięcia świadczeń.

Feralny Hartz IV

Dla SPD nie mniej ważna od meritum reformy jest jej nazwa. Nowy program świadczeń ma być dochodem obywatelskim. Dotychczasowy system zasiłków dla bezrobotnych funkcjonował pod nazwą Hartz IV i pochodził z czasów Gerharda Schrödera. Największym paradoksem dziejów jest to, że właśnie to on, socjaldemokratyczny kanclerz, ograniczył mocno wachlarz bajecznych świadczeń socjalnych, ratując państwo dobrobytu przed bankructwem. Nie bez znaczenia były także miliardy wydawane na odbudowę byłego NRD. W tej sytuacji SPD przesunęła się na scenie politycznej nieco na prawo, tracąc bezpowrotnie poparcie milionowych rzesz związkowych. Od tej pory socjaldemokraci znaleźli się na równi pochyłej.

Zdołali się podnieść w czasie ubiegłorocznych wyborów do Bundestagu, uzyskując 25,7 proc. głosów, ale dzisiaj mają już ponad pięć punktów mniej poparcia.

– SPD pragnie odciąć się od Hartz IV, nie bacząc na skutki dla budżetu. Nie wiadomo, skąd pochodzić będą środki na dochód obywatelski. Wiadomo jedynie, że w partii szerzy się populizm pod hasłami sprawiedliwości społecznej. To nic innego jak znana przecież także w NRD urawniłowka – mówi „Rzeczpospolitej” prof. Dirk Meyer z uniwersytetu Helmuta Schmidta w Hamburgu.