Z początkiem roku weszła w życie zasadnicza część przepisów wywołującej wiele kontrowersji ustawy z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne. Spośród wprowadzanych zmian niemal od samego początku prac zdecydowanie największe emocje wzbudzał nowy system opłat za korzystanie z usług wodnych oraz reorganizacja struktury gospodarowania wodami przez utworzenie Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Na uboczu żywej dyskusji o reformie prawa wodnego pozostała jednak istotna z punktu widzenia praktyki procesu inwestycyjnego nowelizacja ustawy z 3 października 2008 roku o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko („Ustawa ocenowa"). Ustawa ta reguluje procedurę uzyskiwania jednej z kluczowych obecnie w procesie inwestycyjnym decyzji, czyli decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Dla wielu przedsięwzięć otrzymanie tej właśnie decyzji jest kluczowym kamieniem milowym inwestycji, a co więcej, może stać się także tym etapem, który skutecznie inwestycję blokuje. Wpływają na to chociażby zbyt ogólne zapisy dotyczące udziału stron postępowania oraz szerokie uprawnienia organizacji ekologicznych.