Krzysztof Adam Kowalczyk: Politycy, odczepcie się od polityki pieniężnej

Problem w tym, że wobec luźnej polityki fiskalnej prowadzonej przez rząd, która skutkuje deficytem równym aż 6,6 proc. PKB w ub.r., co sprytnie punktował w czwartek Adam Glapiński, polityka wysokich, realnie dodatnich stóp procentowych, sprzyja sprowadzeniu inflacji do cywilizowanego poziomu. Chcąc wesprzeć NBP w tym dziele, politycy powinni raczej wespół w zespół, koalicja ramię w ramię z opozycją, dążyć do zmniejszenia deficytu. I redukować źle adresowane wydatki.

To jednak nie wpisuje się w powszechne przekonanie, że populizm rządzi i bez rozdawania pieniędzy nie da się już wygrać wyborów w Polsce. Stąd apele i naciski na NBP. Sęk w tym, że zbyt wczesna, podjęta pod takim ostrzałem obniżka wydłużyłaby kosztowny dla konsumentów i firm okres nadmiernej inflacji. Dlatego namawiam polityków, aby się od polityki pieniężnej odczepili. I to na zawsze.

Jak bank centralny stał się łupem polityków

Bank centralny został tak skonstruowany, by polityką monetarną zajmowali się  fachowcy od ekonomii i finansów, dalecy od polityki, tej bez przymiotników. Problem w tym, że obecny prezes NBP też jest mocno polityczny, nie tylko z powodu wspólnej z Jarosławem Kaczyńskim działalności w Porozumieniu Centrum 30 lat temu. Potwierdził to całkiem niedawno swoją pielgrzymką do siedziby rządzącego PiS, z prośbą o drugą kadencję w NBP. Nie spotkał się wtedy z innymi klubami sejmowymi.

Do obrazu niezależnego fachowca, stojącego na straży polskiego pieniądza, jaki kreują reklamy NBP zalewające ostatnio media, nie pasuje też jego entuzjazm, jaki wykazywał w luzowaniu polityki pieniężnej tuż przed wyborami jesienią 2023 r. Podobnie jak obsadzenie znacznej części zarządu NBP ludźmi PiS. Regularny słuchacz konferencji prezesa NBP łatwo też dostrzeże jego polityczny temperament wybiegający daleko poza kanon banku centralnego.
Szansa na prawdziwe wyjęcie NBP ze sfery politycznego sporu pojawi się więc dopiero w 2028 r., bo wtedy kończy się kadencja obecnego prezesa.