24 września ub.r. zmieniono system planowania i zagospodarowania przestrzennego zarówno w zakresie uchwalania aktów planowania przestrzennego (np. miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego), jak i wydawania decyzji o warunkach zabudowy. Do końca 2025 r. obowiązuje okres przejściowy.
Dotychczas podstawowym dokumentem planistycznym w gminie było studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (dalej: studium). Tę rolę przejmą: strategia rozwoju gminy albo strategia rozwoju ponadlokalnego (uchwalana przez gminy sąsiadujące powiązane ze sobą funkcjonalnie), która będzie określała politykę przestrzenną i przesądzała o wielu jej elementach ustalanych dotychczas w studium; plan ogólny gminy – m.in. w zakresie ustalenia stref planistycznych i gminnych standardów urbanistycznych.
Czytaj więcej
Na mocy specustawy może powstać kilkadziesiąt tysięcy lokali. Część inwestycji jest jednak sparaliżowana.
Strategia rozwoju gminy lub rozwoju ponadlokalnego
Docelowo planowanie przestrzenne w gminie ma rozpoczynać się od uchwalenia strategii rozwoju gminy lub strategii rozwoju ponadlokalnego. Ma ona m.in. zawierać ustalenia i rekomendacje w zakresie kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej w gminie dotyczące np. kierunków zmian w strukturze zagospodarowania terenów, w tym określenia szczególnych potrzeb w zakresie nowej zabudowy mieszkaniowej.
W przypadku procedowania przez gminę strategii na nowych zasadach deweloperzy powinni brać udział w pracach nad dokumentem, bo plan ogólny gminy (dalej: plan ogólny) będzie musiał być zgodny ze strategią rozwoju gminy lub strategią rozwoju ponadlokalnego.