Można by też powiedzieć, że kiedy Brexit stanie się faktem dokonanym, EUYO będzie najtrwalszym wkładem Wielkiej Brytanii do dorobku Unii Europejskiej. Tę młodzieżową orkiestrę wymyśliło bowiem w latach 70. dwoje Anglików, Joy i Lionel Bryerowie.
– Zaczęliśmy szukać pomysłu, który pozwoliłby młodzieży z różnych krajów działać rzeczywiście wspólnie, pamiętając jednocześnie, że istnieje bariera językowa utrudniająca na przykład Duńczykowi porozumienie się z Grekiem - opowiadała mi Joy Bryer w 1997 roku, gdy Młodzieżowa Orkiestra Unii Europejskiej przyjechała na koncert do Polski. – Taką wspólnotę zapewnia muzyka.
Realizacja pomysłu nie była jednak łatwa. – Wymagała rozmów z urzędnikami w Brukseli – mówiła Joy Bryer. – A ich zajmuje, powiedzmy, problem rybołówstwa w Europie, nie dostrzegają natomiast, że Unię trzeba tworzyć dla młodych, bo oni są przyszłością kontynentu. Dyskusje były zatem trudne. Francuzi pytali, dlaczego muzyka, Holendrzy chcieli zespołu kameralnego, ale w końcu pomysł przeszedł.
Joy Bryer z mężem stworzyła model orkiestry, w której oprócz efektu artystycznego liczy się fakt, że pracują w niej utalentowani młodzi ludzie z różnych krajów. Dzielą ich bariery językowe, tradycje kulturowe, czasem wręcz konflikty polityczne, ale są razem. Spotykają się raz lub dwa razy w roku, zazwyczaj na dwa tygodnie, by pracować pod okiem doświadczonych artystów. Finałem spotkania zawsze jest koncert lub wręcz tournée.
Poziom muzyczny, jaki młodzi instrumentaliści potrafią osiągnąć w tak krótkim czasie, bywa doprawdy zdumiewający. Wiele zależy oczywiście od dyrygenta, który nimi kieruje, ale idea pracy z wybitnie zdolnymi młodymi ludźmi bywa ekscytująca.
