Z perspektywy ostatnich lat wyraźnie widać wiele czynników, które wpływają negatywnie na wiarygodność polityki fiskalnej. To m.in. rosnąca różnica między polską a unijną metodologią liczenia deficytu i długu publicznego, odchylenie od ścieżki realizacji planowanych wielkości fiskalnych, nowelizowanie w trakcie roku realizowanej już ustawy budżetowej, a także wzrost nierównowagi fiskalnej, który doprowadził do nałożenia na Polskę procedury nadmiernego deficytu.
Na wiarygodność polityki fiskalnej składa się wiele elementów, ale należy zwrócić szczególną uwagę przynajmniej na trzy: przewidywalność, przejrzystość i skuteczność polityki fiskalnej. Przewidywalność polityki fiskalnej odnosi się do wiarygodności rządowych prognoz i ich realizacji.
Przejrzystość to możliwość oceny, czy władze fiskalne realizują zapisane w prawie reguły fiskalne czy też ograniczając przejrzystość, stwarzają jedynie wrażenie, że realizują cele fiskalne (patrz rosnące różnice pomiędzy metodologią krajową i unijną liczenia deficytu i długu).
Wreszcie skuteczność polityki fiskalnej dotyczy realizacji założonych celów fiskalnych, wynikających z planów zapisanych na dany rok budżetowy lub z umów międzynarodowych (kryteria z Maastricht).
Można odnieść wrażenie, że wiarygodna polityka fiskalna jest czasami rozumiana jako polityka ukierunkowana na realizację przedwyborczych obietnic, które będą się podobały wyborcom. Tymczasem z roku na rok pole manewru dla zarządzających finansami publicznymi jest coraz mniejsze. Wydatki budżetowe rosną całkowicie w oderwaniu od sytuacji gospodarczej. Coraz większą ich część stanowią przy tym koszty obsługi długu publicznego.
