Wytwórnia filmowa za konia

Polscy widzowie wreszcie mogą obejrzeć nagrodzone gdyńskimi Srebrnymi Lwami „Imago” Olgi Chajdas. To postpunkowy dramat o młodej kobiecie, która w ponurej rzeczywistości późnego PRL-u i na początku transformacji, usiłuje wykrzyczeć swoją potrzebę wolności.

„Moje ulubione ciasto”, „Konklawe” i „Imago” powstały w różnych krajach i kulturach, ale łączy je wnikliwe spojrzenie na człowieka i historię

Trwa konflikt między Karoliną Rozwód i Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W tle zawiadomienie do prokuratury.

Wybitna reżyserka mówiła o klientyzmie artystów, jak zawiedli w czasie rządów PiS, strachu teraz i zastraszaniu – także w kontekście sytuacji w PISF. Gildia Reżyserów Polskich żąda wyjaśnień w tej sprawie po zwolnieniu dyrektor Karoliny Rozwód. 8 listopada, gdy będzie trwał Kongres Kultury, zbierze się rada PISF.

Ministerstwo Kultury dobę po publikacji oświadczenia Karoliny Rozwód, że była zastraszana przez ministrę Hannę Wróblewską jako dyrektorka PISF, ocenia jej zachowanie jako „konfrontacyjne" i oświadcza, że nie ma zgody na praktyki, którymi zajmuje się prokuratura i CBA.

Polscy widzowie wreszcie mogą obejrzeć nagrodzone gdyńskimi Srebrnymi Lwami „Imago” Olgi Chajdas. To postpunkowy dramat o młodej kobiecie, która w ponurej rzeczywistości późnego PRL-u i na początku transformacji, usiłuje wykrzyczeć swoją potrzebę wolności.

„Moje ulubione ciasto”, „Konklawe” i „Imago” powstały w różnych krajach i kulturach, ale łączy je wnikliwe spojrzenie na człowieka i historię

Trwa konflikt między Karoliną Rozwód i Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W tle zawiadomienie do prokuratury.

Muzeum Historii Polski i miasto Warszawa organizują imprezy związane z rocznicą odzyskania niepodległości. Zaplanowane zostały one na Trakcie Królewskim oraz na warszawskiej Cytadeli.

Nie podoba mi się nazwa „Święto Niepodległości”. Historia naszej państwowości nie zaczyna się 11 listopada 1918 r., ale ponad tysiąc lat wcześniej. Nie zmienia to oczywistego faktu, że właśnie tego dnia, kiedy na frontach I wojny światowej umilkły działa, zwierzchnictwo nad budzącą się z długiego snu Rzeczpospolitą obejmował człowiek, którego niezmordowanej walce i bezkompromisowej postawie zawdzięczamy naszą suwerenność.

Czy Rada Regencyjna była bezwolną marionetką w rękach okupantów, czy rzadkim okazem realizmu Polaków?

W III Rzeszy pucz monachijski urósł do rangi najświętszej bitwy o godność Niemców, a zabici „bojownicy” NSDAP zostali wyniesieni na ołtarze męczenników, którzy oddali życie za naród niemiecki i rasę aryjską. W rzeczywistości była to bałaganiarsko przeprowadzona piwiarniana rozróba, która nie zasługiwała na miano przewrotu.

Powstałe tuż po I wojnie światowej Freikorpsy, choć formalnie nie stanowiły części aparatu państwowego pokonanych Niemiec, były przez rząd niemiecki chętnie wykorzystywane wszędzie tam, gdzie państwo nie bardzo mogło lub chciało zaangażować się oficjalnie. W tym sensie sposób ich działania i finansowanie niczym nie różnią się od tego, co mogliśmy w ostatnich latach obserwować w przypadku Grupy Wagnera.