Uchwała rady gminy będąca aktem prawa miejscowego nie została ogłoszona w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Czy w takim przypadku można potraktować tę uchwałę jako akt kierownictwa wewnętrznego, wiążący tylko wewnątrz określonej struktury organizacyjnej?
Nie.
Zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (dalej u.s.g.) na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy. Zasadą jest, że akty prawa miejscowego ustanawia rada gminy w formie uchwały (por. art. 41 u.s.g.). Takie akty podlegają ogłoszeniu zgodnie z ustawą o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (dalej u.a.n.), w wojewódzkim dzienniku urzędowym (art. 13 pkt 2 u.a.n.). Zasadą jest ich wejście w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia (por. art. 4 u.a.n.).
Podkreśla się, że akty prawa miejscowego zawierają wypowiedzi wyznaczające adresatom pewien sposób zachowania się, w postaci nakazu, zakazu lub uprawnienia oraz że są to normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym. Charakter generalny mają normy, które określają adresatów przez wskazanie ich cech, a nie przez wymienienie z imienia (nazwy). Natomiast abstrakcyjność normy polega na tym, że jej dyspozycja określająca postępowanie adresata ma zastosowanie w wielu powtarzalnych okolicznościach (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z 2 lutego 2006 r., sygn. II SA/Bk 681/05, LEX nr 194648). W sytuacji, gdy uchwała rady gminy zawiera przynajmniej jedną normę postępowania o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, jest aktem prawa miejscowego i podlega obowiązkowi publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym (por. m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 lipca 2006 r., sygn. I OSK 669/06, LEX nr 275445).
Nieogłoszenie aktu prawa miejscowego w wojewódzkim dzienniku urzędowym powoduje brak możliwości wywołania przez ten akt zamierzonych w nim skutków prawnych. Urzędowe ogłoszenie takiego aktu jest warunkiem jego wejścia w życie. Uchwała z zakresu prawa miejscowego, która podlega obowiązkowi ogłoszenia, a nie została przekazana do ogłoszenia jest w całości nieważna (por. np. wyrok WSA w Krakowie z 23 marca 2018 r., sygn. II SA/Kr 131/18, LEX nr 2469683).
