- Jestem jak piórko na wietrze, każdy wiatr mną porusza – mówił Tadeusz Łomnicki w filmie dokumentalnym „Łom” Tadeusza Pikulskiego. - Ten wiatr jest treścią. Wtapiam się w postacie, które gram. Lubię tych ludzi, czuję się z nimi bardzo intymnie zaprzyjaźniony.
W tym samym filmie aktor opowiedział anegdotę wiele opowiadającą o jego charakterze.
- Raz byłem we Włoszech. Graliśmy tam sztukę Dürenmatta, która spotkała się z dużym zainteresowaniem – wspominał. - Ktoś mnie zawiózł do Tiesole – tam jest stary teatr grecki przerobiony przez Rzymian. Stanąłem na tej scenie, byli jacyś turyści. Troszeczkę byłem po winie, wszystko mi się szalenie podobało i pomyślałem, że zrobię żart. Zerwałem laur i kiedy stanąłem powiedziałem: „Drodzy państwo, scena ta parę tysięcy lat czekała na prawdziwego aktora. Oto jestem!”
Tadeusz Łomnicki urodził się 18 lipca 1927 roku w Podhajcach niedaleko Lwowa. W lutym 1945 roku zdał do Studia przy Starym Teatrze, które ukończył rok później. Debiutował tam epizodyczną rolą Pasterza w „Mężu doskonałym” Zawieyskiego (1945). Po wojnie występował w Teatrze Miejskim w Katowicach i Miejskich Teatrach Dramatycznych: Słowackiego i Starym. Zadebiutował jako dramaturg sztuką "Noe i jego menażeria". Od 1949 grał w Warszawie, zaangażowany do Teatru Współczesnego, w którym pozostał (z 6-letnią przerwą) aż do 1974 roku. W latach 1975-81 kierował Teatrem na Woli. W latach 1970-1981 był rektor PWST w Warszawie. Od roku 1988, niezwiązany już etatem z żadną sceną, występował nadal gościnnie w Teatrze Dramatycznym, Powszechnym i Współczesnym. Stworzył wiele pamiętnych kreacji m.in. Kordiana w dramacie Słowackiego, Artura Ui w „Karierze Artura Ui", Łatki w „Dożywociu", Głumowa w „Pamiętniku szubrawca", Solonego w „Trzech siostrach”, Prisypkina w „Pluskwie”, Goyi w „Gdy rozum śpi", Salierego w „Amadeuszu", Krappa w „Ostatniej taśmie", Feuerbacha w „Ja, Feuerbach", Bruscona w „Komediancie". Zmarł 22 lutego 1992 roku podczas próby „Króla Leara" na deskach Teatru Nowego w Poznaniu kilka dni przed planowaną premierą.
Na ekspozycję w Kordegardzie składają się 52 fotografie portretowe w kasetonach umieszczonych blisko siebie, prezentujące wybrane wybitne kreacje teatralne Tadeusza Łomnickiego.
