Opublikowana w „Rzeczpospolitej” analiza dotycząca wojny Rosji przeciw Ukrainie Jędrzeja Bieleckiego (22 grudnia 2022 r.) zaczynała się od słów: „Wojna będzie trwała lata, być może dekady – ostrzegają zgodnie zachodnie służby wywiadowcze. Politycy w Berlinie, Paryżu czy Rzymie woleliby, aby było inaczej”. Znamienne, że w drugim zdaniu nie pojawili się politycy polscy. I zapewne nie jest to tylko kwestia retoryki.
Polska jest żywą ilustracją powiedzenia, że pierwszą ofiarą wojny jest prawda. Media nie tylko zdominował przekaz propagandowy jednej ze stron, ale też wiele osób zatęskniło za tym, żeby na dyskusję można było nałożyć kaganiec, skrępować ją i wyeliminować poglądy kłopotliwe z punktu widzenia oficjalnej linii. Przedstawiciele władzy, a także część organizacji nazywających się weryfikatorami pakuje do jednego worka fałszywki oraz całkowicie uprawnione poglądy i oceny, tyle że niepasujące do oficjalnej narracji, wszystko razem opatrując etykietką „rosyjskiej agentury”. Szkody, jakie to postępowanie zdążyło już wyrządzić debacie publicznej, są niepowetowane.