To sedno wyroku Trybunału Sprawiedliwości, który zapadł w dniu dzisiejszym w sprawie wniesionej przez Komisję przeciwko Polsce o stwierdzenie, że poprzez nieobjęcie komórek rozrodczych, tkanek płodowych i tkanek zarodkowych zakresem stosowania przepisów prawa krajowego transponujących dyrektywy 2004/23/WE, 2006/17/WE oraz 2006/86/WE, Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy prawa UE (sygn. akt: C-29/14).
Zobowiązania ws. dyrektyw
W 2010 r. Komisja skierowała do Polski wezwanie do usunięcia uchybienia, w którym zarzuciła jej, że – wbrew przepisom dyrektyw 2004/23/WE, 2006/17/WE oraz 2006/86/WE (tzw. dyrektywy tkankowe) – ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów nie obejmuje swoim zakresem komórek rozrodczych ani tkanek zarodkowych i płodowych.
Władze polskie udzieliły odpowiedzi na to wezwanie, informując o istnieniu projektu nowelizacji ustawy, mającej na celu zapewnienie pełnej transpozycji wspomnianych dyrektyw oraz harmonogramu prac nad projektem ustawy w sprawie zapłodnienia pozaustrojowego. Harmonogram ten nie został dotrzymany.
W 2013 r. Komisja wystosowała do Polski uzasadnioną opinię wzywając ją do przyjęcia środków niezbędnych do wywiązania się w terminie dwóch miesięcy ze zobowiązań ciążących na niej na mocy odnośnych dyrektyw.
Ponieważ Polska wskazała, że szczegółowe uregulowania są nadal w trakcie opracowywania, w styczniu 2014 r. Komisja wniosła do Trybunału niniejszą skargę.