W ciągu minionych kilku lat najbardziej głośnym, najbardziej spektakularnym wystąpieniem antyputinowskim w Rosji – wyłączywszy uliczne demonstracje organizowane przez umiarkowanych nacjonalistów pokroju Aleksieja Nawalnego – był bluźnierczy akt w wykonaniu performerek z Pussy Riot w moskiewskim soborze Chrystusa Zbawiciela. Reżim krytykowany jest często za to, iż wprowadza obyczajowo konserwatywne, a więc i – jak to się przyjęło w ramach politycznej poprawności określać – homofobiczne ustawodawstwo. Po tej linii atakuje znana publicystka Masza Gessen, zdeklarowana lesbijka, która postuluje likwidację instytucji małżeństwa.

Jakiś czas temu brałem udział w internetowej dyskusji na ten temat. Wybór między Putinem a Pussy Riot i Maszą Gessen uznałem za problem trudny do rozstrzygnięcia. Alternatywą dla rządów korporacji KGB – która zresztą konserwatyzmu używa instrumentalnie, bo chodzi jej o mobilizowanie społeczeństwa przeciwko zachodniej "zgniliźnie" – nie mogą być rządy tęczowych kontrkulturowców, usiłujących realizować lewicowo-liberalną utopię "wyzwolenia obyczajowego". Demokratyzacja życia publicznego nie jest przecież równoznaczna z demoralizacją społeczeństwa, a każdemu narodowi trzeba życzyć jak najlepiej.

I tak znalazł się polemista (typowy "pisowski" hejter, jakich w Internecie mnóstwo), który zarzucił mi, że życzę jak najlepiej wrogowi Polski. Pomyślałem więc sobie, że człowiek ów przeciwko Putinowi najchętniej by walczył, lobbując na rzecz legalizacji pedofilii w Rosji. A gdyby – co oczywiście jest niemożliwe – walka ta przyniosła sukces, toby się cieszył z wpuszczenia w organizm wroga bakcyla duchowego, psychicznego i fizycznego zniszczenia. Nie ma to jak uderzyć w dzieci wroga.

Warto w tym kontekście przypomnieć opinię Ole Nydahla – duńskiego filozofa i zarazem bardzo kontrowersyjnego nauczyciela buddyzmu tybetańskiego – którą wyraził on po zamachach z 11 września 2001 roku. "Już całkiem niedługo świat będzie się musiał zmierzyć z prawdziwą przyczyną napięć – nierównomiernym rozłożeniem przyrostu naturalnego. Najgroźniejszą formą agresji wynikającej z wysokiej liczby urodzin jest zmiana proporcji ludności wśród istniejących kultur. W większości krajów położonych w okolicach równika panuje nędza, będąca efektem przeludnienia. Jedyną mądrą reakcją na taki stan byłaby pomoc finansowa dla krajów pragnących powstrzymać swój przyrost naturalny".

O co wówczas chodziło Nydahlowi? Oczywiście o promocję takich praktyk jak antykoncepcja, a być może również aborcja i sterylizacja, wśród równikowej "dziczy", podatnej – jego zdaniem – na hasła ziejących resentymentem wobec Zachodu islamistów. I tak oto okazuje się, że ci, którzy odwołują się do uniwersalizmu, czy to posiłkując się chrześcijaństwem (jak z ducha pogańscy polscy "patrioci", szermujący obłudnie dewizą "Bóg, Honor, Ojczyzna") czy laickim humanizmem (jak bawiący się w egzotyczną duchowość sędziwy hipis Ole Nydahl), zaczynają roić o zagładzie narodów, których się boją. Tymczasem nie ma lekko: uniwersalizm komplikuje rzeczywistość.