Był historykiem filozofii w klasycznym sensie tego słowa. Należał być może do jednych z ostatnich, którzy starali się mieć możliwie szeroki ogląd całej myśli filozoficznej, a szczególnie jej okresów najważniejszych, tych, które ją ufundowały, takie jak starożytność, średniowiecze i przełomy nowożytne, ale z drugiej strony, traktowali tę znajomość jako podstawę i kontekst do snucia ogólniejszych refleksji teoretycznych. Takim historykiem filozofii byli Tatarkiewicz i Kołakowski; do tej tradycji uprawiania historii filozofii należał również Miłowit Kuniński, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.