Bimber na wesele i na chrzciny

Rz: Wpływy z akcyzy od alkoholi etylowych są w Polsce coraz mniejsze. Powodów zapewne jest kilka, choć na myśl od razu przychodzi produkcja bimbru. Od kiedy na terenach Polski pędzi się bimber?

Hubert Czochański:

Tradycja polskiego bimbrownictwa sięga jeszcze czasów zaborów, rozwija się od mniej więcej połowy ?XIX wieku.

Przepis i sposób produkcji bimbru są chyba dosyć znane?

Proporcje są ogólnie znane, a aparaturę do produkcji bimbru nawet w PRL-u można było zrobić samemu. Wykorzystywano wszystko, co można było znaleźć we własnym gospodarstwie. Często do skonstruowania aparatury wykorzystywano części zniszczonych maszyn.

Produkcja naprawdę jest tak prosta, jak się powszechnie sądzi?

Nie jest skomplikowana. Nie przez przypadek mówi się o czymś takim jak receptura 1410, czyli: 1 gram drożdży, 4 kilogramy cukru i 10 litrów wody – to wystarczało do produkcji alkoholu. Zasady produkcji też są dosyć proste. Mógł to zrobić każdy.

Jaka była skala produkcji bimbru w PRL?

Na Podlasiu odbywało się to na dużą skalę. Istniało wtedy nielegalne gorzelnictwo leśne z fabryczkami i całymi liniami produkcyjnymi. Dla przykładu dwie osoby mogły wyprodukować nawet do 200 litrów bimbru w ciągu doby. Odbywało się to w dużych kadziach na specjalnej aparaturze. Takie bimbrownie były ukryte w lasach.

A w domu?

Bimber na mniejszą skalę pędzono niemal w całej Polsce. Cała środkowa, południowa i wschodnia Polska to niekończący się proces produkcji.