O tym jak szybko zmienia się świat. Ameryka z nowym prezydentem. Chiny z własnymi rozwiązaniami AI. Co się dzieje w kraju przed wyborami. Teraz szczególnie warto wiedzieć więcej.
Wyjaśniamy, inspirujemy, analizujemy
Marcin Wasilewski: Publiczność już mnie nie onieśmiela
Pianista Marcin Wasilewski o muzyce Komedy, przygodach ze Stańką i o tym, czy jazz po 25 latach nadal inspiruje.
Trio w komplecie, czyli Marcin Wasilewski, Sławomir Kurkiewicz (kontrabas) i Michał Miśkiewicz (perkusja). Jubileuszową trasę po Polsce zaczynają 27 listopada w Warszawie i do połowy grudnia zagrają m.in. w Białymstoku, Kielcach, Gdańsku, Wrocławiu, Zielonej Górze, Poznaniu czy Olsztynie.
Gubię się w arytmetyce, bo gdy spojrzałem w pana metrykę, trudno mi było dopasować do niej 25 lat przygód z jazzem.
Młodo zaczynałem. Muzyką jazzową zafascynowałem się, gdy miałem 13 lat. Pojechałem po raz pierwszy na Jazz Jamboree, zaliczyłem koncerty Michaela Breckera, Raya Browna z big bandem, Gene'a Harrisa. I wtedy ze Sławkiem Kurkiewiczem, kolegą ze szkoły muzycznej w Koszalinie, próbowaliśmy grać jazz. Potem on twierdził, że to ja namówiłem go, aby skrzypce zamienił na coś większego, na kontrabas. Wydawało się nam, że to, co robimy, brzmi jazzowo, choć nie była to do końca prawda. To był etap szperania w nutach, w dostępnych nagraniach, ale wizyta na Jazz Jamboree wyzwoliła we mnie decyzję, co chcę robić.
Pozostało jeszcze 88% artykułu
