Wobec zagrożenia upadłością Getin Noble Banku we wrześniu 2022 r. Bankowy Fundusz Gwarancyjny, jako organ ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji, poddał ten bank procedurze restrukturyzacji. Rada Nadzorcza Getinu wniosła skargę na tę decyzję do Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zgodność tej decyzji z prawem zakwestionowali także akcjonariusze banku, posiadacze wyemitowanych przez niego obligacji oraz kredytobiorcy, których umowy zostały podważone ze względu na nieuczciwe warunki umowne – w sumie wnieśli ponad 8 tys. skarg do sądu administracyjnego.
WSA wystąpił do TSUE z pytaniami, czy sąd krajowy może odstąpić od polskiego przepisu zobowiązującego go do połączenia wszystkich skarg w celu ich wspólnego rozpoznania. W tej sytuacji wydanie orzeczenia w rozsądnym terminie byłoby bowiem nadmiernie utrudnione, a nawet niemożliwe. Chodzi też o ustalenie, czy Polska prawidłowo implementowała dyrektywę 2014/59/UE dotyczącą restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji banków, w szczególności, czy polskie przepisy zapewniają niezależność BFG przy wydawaniu decyzji o restrukturyzacji zagrożonego upadłością banku i gwarantują właściwą ochronę wszystkich osób, których praw majątkowych dotyka restrukturyzacja.
Czytaj więcej
Sądy polskie mają obowiązek ustalenia, czy dana sprawa ma charakter konsumencki, a jeśli tak jest, winny z urzędu zbadać, czy umowa zaproponowana przez bank nie zawierała klauzul abuzywnych.
Restrukturyzacja Getin Banku. Jak rozpatrywać skargi frankowiczów?
Trybunał orzekł, że to do sądu krajowego należy, w razie potrzeby, decyzja o odstąpieniu od stosowania tych przepisów, aby rozstrzygnąć spór w rozsądnym terminie, przy jednoczesnym zapobieżeniu ryzyku wydania przez poszczególne składy sądu niedających się pogodzić ze sobą orzeczeń. Unijne przepisy przyznają bowiem wszystkim osobom, których dotyczy rozpatrywana decyzja, prawo do podniesienia własnych zarzutów na poparcie skargi.
TSUE zajął się też drugą kwestią, tj. wymogami dotyczącymi niezależności organu ds. restrukturyzacji, jeżeli pełnił on również funkcję tymczasowego administratora danego banku, a ponadto jest odpowiedzialny za gwarantowanie depozytów bankowych. Trybunał wskazał, że w przypadku wykonywania kilku funkcji przez taki organ ds. restrukturyzacji jego decyzje winny być chronione przed wszelkimi wpływami niemającymi związku z tymi zadaniami. Z kolei w stosunku do jego innych funkcji nakłada obowiązek przyjęcia uzgodnień strukturalnych w celu zapewnienia niezależności operacyjnej organu i uniknięcia konfliktu interesów.