Żołnierze Kima. Putin nie dałby bez nich rady

– (Wysłane do Rosji) wojska Korei Północnej rozwijają się, szybko uczą się, znacznie ulepszyli swoje przygotowanie bojowe i zmienili taktykę – w połowie kwietnia oceniał przedstawiciel ukraińskiego wywiadu wojskowego Andrij Czerniak.

– Rosyjski naród nigdy nie zapomni bohaterskiego czynu żołnierzy północnokoreańskich oddziałów specjalnych – zapewnia obecnie Władimir Putin po pół roku zapewnień, że nie ma żadnych koreańskich żołnierzy w Rosji. – My nie prosiliśmy i nikt nas o to nie prosił – mówił w lipcu ubiegłego roku o możliwości udziału Koreańczyków w wojnie.

Wtedy podpisał w Pjongjangu traktat, w którym znalazły się punkty o wzajemnej obronie obu państw. Przedstawiciel Kremla w Radzie Bezpieczeństwa ONZ Wasilij Nebenzia nazywał nawet „dezinformacją” wieści o wysłaniu przez Kima wojsk na front.

Sam Kim Dzong Un nigdy nie wypowiadał się o swych żołnierzach posłanych na granicę Ukrainy, a obecnie zamierza postawić pomnik poległym w centrum Pjongjangu.

Czytaj więcej

Konflikty zbrojne

Rosyjscy żołnierze w Korei Północnej? Kreml tego nie wyklucza

Po tym, jak Rosja i Korea Północna oficjalnie potwierdziły, że północnokoreańscy żołnierze wzięli...

Ale nie wiadomo nawet, czy rodziny zabitych wiedzą o śmierci swych bliskich lub o tym, gdzie zginęli. – Samych żołnierzy maksymalnie izolują od świata zewnętrznego. W ciągu długiej służby w armii (siedem–osiem lat, i tak nieźle, w przeszłości służyli 13 lat) w zasadzie nie wypuszczają ich na przepustki – mówi rosyjski ekspert od dyktatury Kima Fiodor Treticki. Nie jest też jasne, czy mieszkańcy Korei Północnej w ogóle zdają sobie sprawę, że ich żołnierze walczyli przeciw Ukrainie.

Co Putin zawdzięcza Koreańczykom i jak może się odwdzięczyć?

Od października ubiegłego roku Kim wysłał na wojnę ok. 11–13 tys. żołnierzy, po czym na początku obecnego roku dosłał jeszcze 3 tys., choć mógł znacznie więcej. – Armia Korei Północnej liczy gdzieś 1,2 mln ludzi, choć połowa z nich to bataliony budowlane i coś w rodzaju zmilitaryzowanych pracowników rolnych. Bez uszczerbku dla obronności można by wysłać ok. 10 proc. żołnierzy, czyli ok. 60 tys. – podlicza koreanista Andriej Łankow.

Po pierwszych atakach na ukraińskie pozycje w połowie stycznia Koreańczyków wycofano z frontu – prawdopodobnie dla uzupełnienia strat i dodatkowe przeszkolenia. – To były sceny jak z drugiej wojny światowej. Ruszali do przodu dużymi grupami, krzycząc coś po koreańsku, nie zwracając uwagi na swych zabitych i rannych – wspominał walki z nimi jeden z ukraińskich żołnierzy. Atakując masą, bez wsparcia rosyjskiej artylerii i czołgów, ponosili ogromne straty, prawdopodobnie do 1/3 liczebności swego korpusu ekspedycyjnego.

Ale po dodatkowym szkoleniu i otrzymaniu uzupełnień stali się „najgroźniejszym przeciwnikiem ukraińskich wojsk w obwodzie kurskim”. Tylko tam walczyli (formalnie w Rosji) i dzięki nim Putin odzyskał większość terenów opanowanych w sierpniu ubiegłego roku przez Ukraińców. Choć trwało to trzy miesiące. Ale „wyróżniali się zapałem i ogromną wytrzymałością”. Obrońcom udało się wziąć do niewoli tylko dwóch z nich, tylko dlatego że byli ranni. Przy okazji wystawili bardzo złe świadectwo rosyjskiej armii, która mając tam przewagę liczebną, nie była w stanie dać sobie rady bez ich pomocy.

Obecnie nie ma informacji o tym, co dalej z Koreańczykami: czy wracają do domu, zostają na granicy, czy będą walczyć na okupowanych terenach. Putin wszak też uważa je za swoje. Pytanie, czy Kim podziela jego przekonanie.

Przed Kremlem teraz pojawił się problem, czym odwdzięczyć się koreańskim komunistom. A Putin uzależnił się nie tylko od ich żołnierzy (przynajmniej w obwodzie kurskim), ale i dostaw amunicji artyleryjskiej. Gdyby Kim wstrzymał swą pomoc (jak Trump Ukrainie), rosyjskie armaty nie miałyby czym strzelać.