Polskie kino gatunkowe nie ma bogatej tradycji, ale dzisiaj odnajduje się w nim coraz więcej twórców. I, co ważne, nie wystarcza im sama sensacyjna historia, szukają w tej konwencji drugiego dna. Społecznego, psychologicznego. „Anatomia zła" Jacka Bromskiego czy „Jeziorak" Michała Otłowskiego były opowieściami o współczesnej Polsce – skorumpowanej i zatracającej drogowskazy moralne. „Ziarno prawdy" Borysa Lankosza diagnozowało nadwiślański antysemityzm.
„Konwój" Macieja Żaka to kino mocne, męskie. Jego bohaterami są strażnicy więzienni. Na początku lat 70. znakomity amerykański psycholog społeczny Philip Zimbardo przeprowadził słynny eksperyment, w którym grupę losowo wybranych studentów podzielono na więźniów i strażników. Po sześciu dniach eksperyment trzeba było przerwać: „strażnicy" stawali się potworami znęcającymi się nad „więźniami", którzy zaczęli się załamywać psychicznie.