Trybunał doprecyzował przesłanki korzystania przez kobiety z ochrony międzynarodowej , jaką zapewnia Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/95/UE. Ustanowiła ona przesłanki przyznania statusu uchodźcy i ochrony uzupełniającej, z której mogą korzystać obywatele państw spoza UE. Status uchodźcy został przewidziany na wypadek prześladowania każdego obywatela państwa trzeciego z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do szczególnej grupy społecznej. Z kolei ochrona uzupełniająca została przewidziana w odniesieniu do każdego obywatela państwa trzeciego, który nie może być uznany za uchodźcę, lecz co do którego istnieją poważne i sprawdzone podstawy, aby uznać, iż gdyby został odesłany do swojego państwa pochodzenia, byłby narażony na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, co obejmuje w szczególności egzekucję i nieludzkie lub poniżające traktowanie.