Von der Leyen to absolwentka ekonomii i studiów medycznych. W 1991 roku doktoryzowała się (w 2015 roku oskarżono ją o to, że jej praca doktorska może być plagiatem, ale doniesienia te nie zostały potwierdzone). W przeszłości pracowała jako lekarz.
Nowa szefowa KE do CDU wstąpiła w 1990 roku. W marcu 2003 roku została ministrem spraw społecznych w rządzie Dolnej Saksonii.
Gdy w Niemczech do władzy doszła Angela Merkel, von der Leyen została członkinią jej pierwszego rządu i zasiadała w kolejnych gabinetach niemieckiej kanclerz.
Jej rodzina ma tradycje polityczne - ojciec von der Leyen, Ernst Albrecht był premierem Dolnej Saksonii. Jej mężem jest prof. Heiko von der Leyen. Ma siedmioro dzieci.
Von der Leyen to trzecia kandydatka na szefa KE - pierwszym kandydatem był polityk CDU Martin Weber, który jednak nie uzyskał wymaganego poparcia. Drugim kandydatem był polityk frakcji Postępowy Sojusz Socjalistów i Demokratów w Parlamencie Europejskim Frans Timmermans, przeciwko któremu protestowała jednak Grupa Wyszehradzka, a także część przywódców państw wywodzących się z Europejskiej Partii Ludowej, która jest największą frakcją w PE.
