Mamuty rozpowszechniły się na półkuli podczas ostatniej epoki lodowcowej - od około 100 000 do 15 000 lat temu. Żyły wszędzie, od Hiszpanii po Alaskę. Ocieplenie klimatu, które rozpoczęło się 15 000 lat temu doprowadziło jednak do kurczenia się ich siedlisk w północnej Syberii i na Alasce. Poziom morza podniósł się i szczęśliwie odciął grupę mamutów na wyspie Wrangel. Tam przetrwały kolejne 7000 lat – po czym nagle wyginęły.
Zespół badaczy z Finlandii, Niemiec i Rosji zbadał skład izotopów węgla, azotu, siarki i strontu z dużego zestawu kości mamutów i zębów z północnej Syberii, Alaski, Jukonu i wyspy Wrangel. Kości liczyły sobie od 40000 do 4000 lat. Naukowcy chcieli poznać zmiany w diecie mamutów i określić zaburzenia zachodzące w ich środowisku naturalnym. Wyniki wykazały, że na wyspie Wrangel skład izotopów nie zmienił się do dnia, w którym mamuty zniknęły z powierzchni wyspy, mimo że warunki ich życia pozornie były stabilne i sprzyjające.